Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis.
 
 
 

Vorsokratische Philosophie

Sophistik

(VS 85) Thrasymachos von Chalkedon

85A1 | 85A2 | 85A3 | 85A4 | 85A5 | 85A6 | 85A8 | 85A10 | 85A12 | 85A13 | 85B1 | 85B2 | 85B 6 | B6a | 85B8

A. Leben und Lehre

(VS85A1) SUID.
Θρασύμαχος Χαλκηδόνιος σοφιστὴς τῆς ἐν Βιθυνίᾳ Χαλκηδόνος [ὃς πρῶτος περίοδον καὶ κῶλον κατέδειξε καὶ τὸν νῦν τῆς ῥητορικῆς τρόπον εἰσηγήσατο, μαθητὴς [?] Πλάτωνος τοῦ φιλοσόφου καὶ Ἰσοκράτους τοῦ ῥήτορος] ἔγραψε <συμβουλευτικούς, τέχνην ῥητορικήν, παίγνια, ἀφορμὰς ῥητορικάς.> Thrasymachos aus Kalchedon, ein Sophist aus Kalchedon in Bithynien, der als erster die Satzperiode und das Kolon aufzeigte, und die jetzige Art der Rhetorik einführte, ein Schüler [?] des Philosophen Platon und des Redners Isokrates, schrieb symbuleutische Reden, ein Lehrbuch der Rhetorik, Paignien (Spielereien) und eine elementare Rhetorik. 

 

(VS85A2) ARISTOT. Soph. el. 33. 183b 29  
οἱ δὲ νῦν εὐδοκιμοῦντες παραλαβόντες παρὰ πολλῶν οἷον ἐκ διαδοχῆς κατὰ μέρος προαγαγόντων οὕτως ηὐξήκασι, Τεισίας μὲν μετὰ τοὺς πρώτους, Θρασύμαχος δὲ μετὰ Τεισίαν, Θεόδωρος δὲ μετὰ τοῦτον καὶ πολλοὶ πολλὰ συνενηνόχασι μέρη.

 

(VS85A3) DIONYS. Lys. 6
μετὰ ταύτας ἀρετὴν εὑρίσκω παρὰ Λυσίᾳ πάνυ θαυμαστήν, ἧς Θεόφραστος [περὶ λέξ. fr. 3 Schmidt] μέν φησιν ἄρξαι Θρασύμαχον, ἐγὼ δ' ἡγοῦμαι Λυσίαν· καὶ γὰρ τοῖς χρόνοις οὗτος ἐκείνου προέχειν ἔμοιγε δοκεῖ· λέγω δ' ὡς ἐν ἀκμῃ κοινῃ βίου γενομένων ἀμφοῖν· ... τίς δ' ἐστὶν ἥν φημι ἀρετήν; ἡ συστρέφουσα τὰ νοήματα καὶ στρογγύλως ἐκφέρουσα λέξις, οἰκεία πάνυ καὶ ἀναγκαία τοῖς δικανικοῖς λόγοις καὶ παντὶ ἀληθεῖ ἀγῶνι.

 

(VS85A4) ARISTOPH. Daetales fr. 198, 5ff. [aufgeführt: 427 v.Chr.. Ein Dialog zwischen Vater und Sohn]

1
2
3
4
5

ἦ μὴν ἴσως σὺ <καταπλιγήσει> τῳ χρόνῳ.
- <τὸ καταπλιγήσει> τοῦτο παρὰ τῶν ῥητόρων.
- <ἀποβήσεταί> σοι ταῦτα ποῖ τὰ ῥήματα·
- παρ' Ἀλκιβιάδου τοῦτο <τἀποβήσεται>.
- τί δ' <ὑποτεκμαίρει> καὶ κακῶς ἄνδρας λέγεις
καταπλίσσω - bringe (einen Fechter) zu Fall
ὑποτεκμαίρομαι - vermute, errate unter der Hand
τερθρεύομαι - vorgaukeln, Haarspaltereien treiben

6
7

<καλοκἀγαθεῖν ἀσκοῦντας>; - οἴμ', ὦ Θρασύμαχε,
τίς τοῦτο τῶν ξυνηγόρων τερθρεύεται;

 

(VS85A5) ARISTOT. Rhet. G 11. 1413a 7  

καὶ τὸ τὸν Νικήρατον φάναι Φιλοκτήτην εἶναι δεδηγμένον ὑπὸ Πράτυος, ὥσπερ εἴκασεν Θρασύμαχος ἰδὼν τὸν Νικήρατον ἡττημένον ὑπὸ Πράτυος ῥαψῳδοῦντα, κομῶντα δὲ καὶ αὐχμηρὸν ἔτι. Und dass man man von Nikeratos sagt, er sei ein von Pratys gebissener Philoktet. Diese Metapher gebrauchte Thrasymachos, weil er sah, dass Nikeratos Pratys im Rhapsodenvortrag unterlegen, aber noch langhaarig und schmutzig war.

 

(VS85A6) ARISTOT. Rhet. B 23. 1400b 19  

ὡς Κόνων Θρασύβουλον θρασύβουλον ἐκάλει καὶ Ἡρόδικος Θρασύμαχον "ἀεὶ θρασύμαχος εἶ" καὶ Πῶλον "ἀεὶ σὺ πῶλος εἶ". Wie Konon Thrasybulos einen 'θρασύβουλος' nannte und Herodikos zu Thrasymachos sagte "du bist immer 'θρασύμαχος' und zu Polos "du bist ein 'πῶλος' (Füllen)".

 

(VS85A8) ATHEN. X 454 F 

Νεοπτόλεμος δὲ ὁ Παριανὸς ἐν τῷ Περὶ ἐπιγραμμάτων ἐν Χαλκηδόνι φησὶν ἐπὶ τοῦ Θρασυμάχου τοῦ σοφιστοῦ μνήματος ἐπιγεγράφθαι τόδε τὸ ἐπίγραμμα·

τοὔνομα θῆτα ῥῶ ἄλφα σὰν ὖ μῦ ἄλφα χεῖ οὖ σάν.
πατρὶς Χαλκηδών· ἡ δὲ τέχνη σοφίη.

 

(VS85A10) PLATO de rep. I 336B  [im Zusammenhang]

καὶ ὁ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν καὶ διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγου, ἔπειτα ὑπὸ τῶν παρακαθημένων διεκωλύετο βουλομένων διακοῦσαι τὸν λόγον· ὡς δὲ διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος, καὶ ἐγώ τε καὶ ὁ Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν. ὁ δ' εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος "τίς, ἔφη, ὑμᾶς πάλαι φλυαρία ἔχει, ὦ Σώκρατες" κτλ. Vgl. 338 C [B 6 a]. 

 

(VS85A12) CIC. Orat. 13, 40 

Isocrates ... cum concisus ei Thrasymachus minutis numeris videretur et Gorgias, qui tamen primi traduntur arte quadam verba vinxisse, Thucydides autem praefractior nec satis ut ita dicam rotundus, primus instituit dilatare verbis et mollioribus numeris explere sententias. 

 

(VS85A13) DIONYS. Isae. 20  

τῶν δὲ τοὺς ἀκριβεῖς προαιρουμένων λόγους καὶ πρὸς τὴν ἐναγώνιον ἀσκούντων ῥητορικήν, ὧν ἐγένετο Ἀντιφῶν τε ὁ Ῥαμνούσιος καὶ Θρασύμαχος ὁ Καλχηδόνιος καὶ Πολυκράτης ὁ Ἀθηναῖος Κριτίας τε ὁ τῶν τριάκοντα ἄρξας καὶ Ζωίλος ὁ τὰς καθ' Ὁμήρου συντάξεις καταλιπών ... Θ. δὲ καθαρὸς μὲν καὶ λεπτὸς καὶ δεινὸς εὑρεῖν τε καὶ εἰπεῖν στρογγύλως καὶ περιττῶς ὃ βούλεται, πᾶς δέ ἐστιν ἐν τοῖς τεχνογραφικοῖς καὶ ἐπιδεικτικοῖς, δικανικοὺς δὲ [ἢ συμβουλευτικοὺς] οὐκ ἀπολέλοιπε λόγους, τὰ δὲ αὐτὰ καὶ περὶ Κριτίου καὶ περὶ Ζωίλου τις ἂν εἰπεῖν ἔχοι πλὴν ὅσον τοῖς χαρακτῆρσι τῆς ἑρμηνείας διαλλάττουσιν ἀλλήλων.

 

(VS85B1) <ΠΕΡΙ  ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ>. DIONYS. Demosth. 3 [p. 132, 3 Raderm. - Usen.]  

τρίτη λέξις ἦν ἡ μεικτή τε καὶ σύνθετος ἐκ τούτων τῶν δυεῖν [αὐστηρὰ υνδ λιτή]· ἣν ὁ μὲν πρῶτος ἁρμοσάμενος καὶ καταστήσας εἰς τὸν νῦν ὑπάρχοντα κόσμον, εἴτε Θρασύμαχος ὁ Καλχηδόνιος ἦν, ὡς οἴεται Θεόφραστος [π. λέξ. fr. 4 Schmidt], εἴτε ἄλλος τις, οὐκ ἔχω λέγειν. οἱ δ' ἐκδεξάμενοι καὶ ἀναθρέψαντες καὶ οὐ πολὺ ἀποσχόντες τοῦ τελειῶσαι ῥητόρων μὲν Ἰσοκράτης ὁ Ἀθηναῖος ἐγένετο, φιλοσόφων δὲ Πλάτων ὁ Σωκρατικός· τούτων γὰρ ἀμήχανον εὑρεῖν τῶν ἀνδρῶν ἑτέρους τινὰς ἔξω Δημοσθένους ἢ τἀναγκαῖα καὶ χρήσιμα κρεῖττον ἀσκήσαντας ἢ τὴν καλλιλογίαν καὶ τὰς ἐπιθέτους κατασκευὰς βέλτιον ἀποδειξαμένους. ἡ μὲν οὖν Θρασυμάχου λέξις, εἰ δὴ πηγή τις ἦν ὄντως τῆς μεσότητος, αὐτὴν τὴν προαίρεσιν ἔοικεν ἔχειν σπουδῆς ἀξίαν· κέκραται γὰρ εὖ πως καὶ αὐτὸ τὸ χρήσιμον εἴληφεν ἑκατέρας. δυνάμει δ' ὡς οὐκ ἴσῃ [τῇ] βουλήσει κέχρηται, παράδειγμα ἐξ ἑνὸς τῶν δημηγορικῶν λόγων τόδε·
"ἐβουλόμην μέν, ὦ Ἀθηναῖοι, μετασχεῖν ἐκείνου τοῦ χρόνου τοῦ παλαιοῦ [καὶ τῶν πραγμάτων], ἡνίκα σιωπᾶν ἀπέχρη τοῖς νεωτέροισι, τῶν τε πραγμάτων οὐκ ἀναγκαζόντων ἀγορεύειν καὶ τῶν πρεσβυτέρων ὀρθῶς τὴν πόλιν ἐπιτροπευόντων· ἐπειδὴ δ' εἰς τοσοῦτον ἡμᾶς ἀνέθετο χρόνον ὁ δαίμων, ὥστε [ἑτέρων μὲν ἀρχόντων] τῆς πόλεως ἀκούειν, τὰς δὲ συμφορὰς [πάσχειν] αὐτούς, καὶ τούτων τὰ μέγιστα μὴ θεῶν ἔργα εἶναι μηδὲ τῆς τύχης, ἀλλὰ τῶν ἐπιμεληθέντων, ἀνάγκη δὴ λέγειν· ἢ γὰρ ἀναίσθητος ἢ καρτερώτατός ἐστιν, ὅστις ἐξαμαρτάνειν ἑαυτὸν ἔτι παρέξει τοῖς βουλομένοις καὶ τῆς ἑτέρων ἐπιβουλῆς τε καὶ κακίας αὐτὸς ὑποσχήσει τὰς αἰτίας. ἅλις γὰρ ἡμῖν ὁ παρελθὼν χρόνος καὶ ἀντὶ μὲν εἰρήνης ἐν πολέμῳ γενέσθαι καὶ διὰ κινδύνων [ἐλθεῖν] εἰς τόνδε τὸν χρόνον, τὴν μὲν παρελθοῦσαν ἡμέραν ἀγαπῶσι, τὴν δ' ἐπιοῦσαν δεδιόσι, ἀντὶ δ' ὁμονοίας εἰς ἔχθραν καὶ ταραχὰς πρὸς ἀλλήλους ἀφικέσθαι. καὶ τοὺς μὲν ἄλλους τὸ πλῆθος τῶν ἀγαθῶν ὑβρίζειν τε ποιεῖ καὶ στασιάζειν, ἡμεῖς δὲ μετὰ μὲν τῶν ἀγαθῶν ἐσωφρονοῦμεν, ἐν δὲ τοῖς κακοῖς ἐμάνημεν, ἃ τοὺς ἄλλους σωφρονίζειν εἴωθεν. τί δῆτα μέλλοι τις ἂν [ἃ] γιγνώσκει εἰπεῖν, ὅτῳ γε [γέγονε] λυπεῖσθαι ἐπὶ τοῖς παροῦσι καὶ νομίζειν ἔχειν τι τοιοῦτον, ὡς μηδὲν ἔτι τοιοῦτον ἔσται; πρῶτον μὲν οὖν τοὺς διαφερομένους πρὸς ἀλλήλους καὶ τῶν ῥητόρων καὶ τῶν ἄλλων ἀποδείξω γ' ἐν τῷ λέγειν πεπονθότας πρὸς ἀλλήλους, ὅπερ ἀνάγκη τοὺς ἄνευ γνώμης φιλονικοῦντας πάσχειν· οἰόμενοι γὰρ ἐναντία λέγειν ἀλλήλοις, οὐκ αἰσθάνονται τὰ αὐτὰ πράττοντες οὐδὲ τὸν τῶν ἑτέρων λόγον ἐν τῷ σφετέρῳ λόγῳ ἐνόντα. σκέψασθε γὰρ ἐξ ἀρχῆς, ἃ ζητοῦσιν ἑκάτεροι. πρῶτον μὲν ἡ πάτριος πολιτεία ταραχὴν αὐτοῖς παρέχει ῥᾴστη γνωσθῆναι καὶ κοινοτάτη τοῖς πολίταις οὖσα πᾶσιν. ὁπόσα μὲν οὖν ἐπέκεινα τῆς ἡμετέρας γνώμης ἐστίν, ἀκούειν ἀνάγκη λόγων τῶν παλαιοτέρων, ὁπόσα δ' αὐτοὶ ἐπεῖδον οἱ πρεσβύτεροι, ταῦτα δὲ παρὰ τῶν εἰδότων πυνθάνεσθαι ..." Ich wünschte, ihr Athener, ich hätte Teil gehabt an jener alten Zeit [und den damaligen Verhältnissen], als es für die Jungen reichte zu schweigen, weil die Verhältnisse sie nicht zu reden zwangen und die Alten den Staat richtig verwalteten. Aber da uns ja unser Schicksal in diese so späte Zeit versetzte, dass wir auf andere, die die Stadt regieren, hören, aber das Unglück am eigenen Leib erleiden müssen, wobei das Schlimmste nicht das Werk der Götter oder des Schicksals sondern das der Sorgwaltenden ist, muss man nun reden. Denn entweder ist unempfindlich oder grenzenlos duldsam, wer sich weiterhin jedem, der will, damit er sich an ihm vergehe, ausliefert und so selbst den Vorwand für einen bösartigen Übergriff anderer liefert. Denn genug Zeit ist uns verflossen: statt Frieden haben wir Krieg,  nur durch Gefahren hindurch sind wir bis zum heutigen Tag gelangt, zufrieden, wenn ein Tag vorbei ist, voll Angst vor dem kommenden, statt zur Eintracht sind wir zu gegenseitigem Hass und Aufruhr gelangt. Die übrigen treibt die Fülle des Glücks zu Übermut und Bürgerkrieg, wir aber waren im Glück besonnen, im Unglück aber fingen wir an zu rasen, was die übrigen gewöhnlich besonnen lässt. Warum also sollte einer noch zögern, was er klar sieht, zu sagen, wenn er unter den Verhältnissen leidet und glaubt, etwas von der Art zu haben, dass nichts mehr von der Art passiert? Zunächst also die Streithähne unter den Politikern und den übrigen: Ich will aufzeigen, dass sie in ihren Reden die Erfahrung miteinander machen, die alle machen müssen, die ohne Sinn und Verstand ihrem Ehrgeiz freien Lauf lassen: denn im Glauben, einander Entgegengesetztes zu sagen, merken sie nicht, dass sie das selbe tun und dass, was die anderen sagen, in dem, was man selbst sagt, enthalten ist. Denn seht doch von Anfang an, was beide suchen! Zunächst veranlasst sie das überkommene Staatswesen zu Aufruhr, obwohl es sich überaus leicht erkennen lässt und allen Mitbürgern in höchstem Maße gemeinsam zugehört. Zu allem, was nun jenseits unserer Einsicht liegt, muss man die Worte der Alten hören. Was aber die Älteren selbst erlebt haben, muss man von denen erfragen, die es wissen...."

τοιαύτη μὲν οὖν τις ἡ Θρασυμάχειος ἑρμηνεία, μέση τοῖν δυεῖν καὶ εὔκρατος καὶ εἰς ἀμφοτέρους τοὺς χαρακτῆρας ἐπίκαιρον ἀφετήριον.

  1. Die beiden Verfassungen der Polis:
    • Worin sieht Thrasymachos die Attraktivität der πάτριος πολιτεία begründet?
    • Worin sieht er die Mängel des kritikwürdigen Ist-Zustandes" 
  2. Suchen Sie aus dem Text Belege dafür, das Thrasymachos eine konservative Position einnimmt!
  3. Wie lässt sich die eher konservative Grundhaltung des Thrasymachos mit dem allgemeinen Skeptizismus und Relativismus der Sophisten vereinbaren? [Vgl. die Typisierung durch Platon]

 

(VS85B2) ΥΠΕΡ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ. CLEM. Strom VI 16 [II 435, 16 St.]  

καὶ μὴν ἐν Τηλέφῳ εἰπόντος Εὐριπίδου "Ἕλληνες ὄντες βαρβάροις δουλεύσομεν;" [fr. 719 N.] <Θρασύμαχος ἐν τῷ ὑπὲρ Λαρισαίων> λέγει· <"Ἀρχελάῳ δουλεύσομεν Ἕλληνες ὄντες βαρβάρῳ;"> Euripides sagt im Telephos: 
"Als Griechen werden wir Barbaren dienen?" [fr.719 N.] Thrasymachos sagt in seiner Rede für die Larisaier:
"Wir werden Archelaos dienen, als Griechen einem Barbaren?"
Thrasymachos ermuntert die Larisaier, ihre Freiheit gegenüber dem Makedonenkönig Archelaos zu bewahren.
  1. Kann man aufgrund der Kontrastierung Ἕλληνες - βάρβαρος von einem "Nationalismus" des Thrasymachos sprechen? (-> Wolf II)

 

(VS85B6) PLATO Phaedr. 267c  

τῶν γε μὴν οἰκτρογόων ἐπὶ γῆρας καὶ πενίαν ἑλκομένων λόγων κεκρατηκέναι τέχνῃ μοι φαίνεται τὸ τοῦ Χαλκηδονίου σθένος. <ὀργίσαι τε αὖ πολλοὺς> ἅμα δεινὸς ἁνὴρ γέγονε <καὶ πάλιν ὠργισμένοις ἐπᾴδων κηλεῖν>, ὡς ἔφη· διαβάλλειν τε καὶ ἀπολύσασθαι διαβολὰς ὅθεν δὴ κράτιστος. HERMIAS Z. d. St. p. 239, 18 Couvreur ὁ γὰρ Χαλκηδόνιος, τουτέστιν ὁ Θ., ταῦτα ἐδίδαξεν, ὡς δεῖ εἰς οἶκτον ἐγεῖραι τὸν δικαστὴν καὶ ἐπισπᾶσθαι ἔλεον, γῆρας, πενίαν, τέκνα ἀποδυρόμενον καὶ τὰ ὅμοια.
Er zeigte sich fähig, viele zu Zorn zu erregen, waren sie dann aber zornig, durch Zuspruch wieder zu besänftigen

 

(VS85B6a) Plat.Polit. 338c  
φημὶ .. ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος ξυμφέρον. Ich behaupte, dass das Gerechte nichts anderes ist als das dem Stärkeren Zuträgliche 
  1. Ordnen Sie das Verständnis dieses Zitates in den Überlieferungszusammenhang in Platons Staat (Buch 1) ein!
  2. Überprüfen Sie die Verträglichkeit der im Zitat ausgedrückten Rechtsauffassung mit den Aussagen der übrigen Fragmente, besonders mit 85B1!

 

(VS85B8) HERMIAS z. Plat.Phaedr. p. 239, 21 Couvr. [zu sy¡now p. 267c s. B 6]
ἔγραψεν <Θρασύμαχος> ἐν λόγῳ ἑαυτοῦ τοιοῦτόν τι, ὅτι <οἱ θεοὶ οὐχ ὁρῶσι τὰ ἀνθρώπινα· οὐ γὰρ ἂν τὸ μέγιστον τῶν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν παρεῖδον τὴν δικαιοσύνην· ὁρῶμεν γὰρ τοὺς ἀνθρώπους ταύτῃ μὴ χρωμένους>. Thrasymachos schrieb in einer seiner Reden ungefähr so: "Die Götter sehen nicht auf menschliche Belange, sonst würden sie nicht über das bei Menschen größte Gut hinwegsehen, die Gerechtigkeit: Wir sehen nämlich, das die Menschen sie nicht anwenden."
  1. Kann der hier gemeinte Gerechtigkeitsbegriff der selbe sein, wie er 85B6a zugrunde liegt?
  2. Glaubte der Sophist Thrasymachos an Götter oder nicht?
Sententiae excerptae:
Griech. zu "Thrasymach"
765
τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.
Das Gerechte ist nichts anderes ist als das dem Stärkeren Zuträgliche. (Thrasymachos)
Plat.Polit.338c


Literatur:
zu "Thrasymach"
2321
Blass, F.
Die Att. Beredsamkeit, I-III
Leipzig, Teubner 1868-880; 2/1887-1898

1446
Classen, C.J. (Hg.)
Sophistik
Darmstadt (WBG) 1976

4175
Geiger, Joseph
Cornelius Nepos and ancient political biography.
Stuttgart : Steiner-Verl.-Wiesbaden-GmbH, 1985 [Historia : Einzelschriften ; 47]

4159
Haacke, H.
Wörterbuch zu den Lebenbeschreibungen des Cornelius Nepos. Für den Schulgebrauch hg. v. Dr. H. Haacke.
Leipzig : Teubner 7/1882

4168
Nepos / Anselm
Struktur und Transparenz : eine literaturwissenschaftliche Analyse der Feldherrnviten des Cornelius Nepos.
Stuttgart : Steiner, 2004

4180
Nepos / Billerbeck
Vollstaendiges Woerterbuch zu den Lebensbeschreibungen des Cornelius Nepos v. Billerbeck, Heinrich Ludwig Julius
Hannover: Hahn, 1860

4181
Nepos / Eichert
Schulwörterbuch zu den Lebensbeschreibungen des Cornelius Nepos v.Eichert, Otto
Breslau: Kern, 1891

4158
Nepos / Kirfel
De viris illustribus. Ausgewählt, eingeleitet und kommentiert von Ernst-Alfred Kirfel.
Münster : Aschendorff, 10/2010

4163
Nepos / Krafft
De viris illustribus : Lateinisch/Deutsch - Durchges., bibliogr. erg. Ausg. Übers. und hrsg. von Peter Krafft und Felicitas Olef-Krafft
Stuttgart : Reclam, 2006

4167
Nepos / Maier, Fr.
Cornelius Nepos, Berühmte Männer / bearb. von Friedrich Maier
Bamberg : Buchner, 1/2004

4178
Nepos / Marshall
Cornelii Nepotis vitae cum fragmentis / ed. Peter K. Marshall
Leipzig : BSB Teubner, 1/1977

4164
Nepos / May
Cornelii Nepotis Vitarum concordantia / cur. Regine May - Bd. I: A - M
Hildesheim, u.a. : Olms-Weidmann, 2006

4169
Nepos / Nipperdey
Cornelius Nepos, erklärt von Karl Nipperdey. Hrsg. von K. Witte (lat Text, Komment.)
Hildesheim : Weidmann, 14/2002 = 1913

4166
Nepos / Pfeiffer
Berühmte Männer : lateinisch - deutsch = De viris illustribus / Cornelius Nepos. Hrsg. und übers. von Michaela Pfeiffer unter Mitarb. von Rainer Nickel
Düsseldorf : Artemis & Winkler [Sammlung Tusculum], 2006

4162
Nepos / Riege
Berühmte Männer. mit Begleittexten, bearb. von Ernst Riege
Bamberg, Buchner, 2/2008

4176
Nepos / Rolfe
Cornelius Nepos, with an engl. transl. by John C. Rolfe
Cambridge, Mass. [u.a.] : Harvard Univ. Press [u.a.], 1984 [The Loeb Classical Library, 467]

4171
Nepos / Wirth
Cornelius Nepos : lateinisch - deutsch hrsg. von Gerhard Wirth
Amsterdam : Hakkert, 1994

4172
Nepos / Wirth
Berühmte Männer. Aus dem Lat. übers. und mit einer Einl., Erl., einer Zeittaf., einem Namensverz. und Literaturhinweisen vers. von Gerhard Wirth
München : Goldmann, 7/1992

2319
Nestle, W.
Vom Mythos zum Logos
Aalen 1966

1435
Wolf, E.
Rechtsphilosophie und Rechtsdenken im Zeitalter der Sophistik [Griech. Rechtsdenken II],
Frankfurt/M (Klostermann) 1952


[ Homepage | Hellas 2000 | Stilistik | Latein | Latein. Lektüre | Lateinisches Wörterbuch | Lateinischer Sprachkurs | Lateinische Grammatik | Lat.Textstellen | Römische Geschichte | Griechisch | Griech. Lektüre | Griechisches Wörterbuch | Griechischer Sprachkurs | Griechische Grammatik | Griech.Textstellen | Griechische Geschichte | LandkartenBeta-Converter | Varia | Mythologie | Bibliographie | Ethik | Literaturabfrage]
Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
bottom - Letzte Aktualisierung: 30.12.2020 - 11:10