| Alkaios stammt wie Sappho aus Lesbos. Aus innenpolitischen Gründen musste
er für längere Zeit seine Heimat verlassen und kam als Söldner
umher. Seine formvollendeten Liebeslieder, Trinklieder, Hassgedichte machten
ihn in Griechenland berühmt und zum Vorbild für Catull und besonders
Horaz. |
| 2D |
308bLP |
1
2
3
4 |
χαῖρε, Κυλλάνας ὀ μέδεις, σὲ γάρ
μοι
θῦμος ὔμνην, τὸν κορύφαισιν + αὐγαῖς +
Μαῖα γέννατο Κρονίδαι μίγεισα
παμβασίληι |
1 Κυλλάνας = Κυλλήνης - das Kyllenegebirge in Arkadien war dem Hermes heilig; dort war er geboren und hatte er einen Tempel | μέδω (μέδημι)
τινός - herrsche über (ὀ μέδεις = ὃς μέδεις) | 2 θῦμος - θυμός
<ἐστιν> | ὔμνην - äol. Inf. = ὑμνεῖν | ἡ κορυφή - Gipfel
| 3 Μαῖα - von Zeus Mutter des Hermes,
Tochter des Atlas | γεννάομαι
- gebäre | 4 παμβασιλεύς - Allkönig, allbeherrschend (Vgl. Horaz' Hymnus auf
Mercurius: Hor.c.1,10) |
| 24aD |
129LP |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28 |
[ ]·ρά·α τόδε Λέσβιοι
···]····εὔδειλον τέμενος μέγα
ξῦνον κά[τε]σσαν ἐν δὲ βώμοις
ἀθανάτων μακάρων ἔθηκαν
κἀπωνύμασσαν ἀντίαον Δία
σὲ δ' Αἰολήιαν [κ]υδαλίμαν θέον
πάντων γενέθλαν, τὸν δὲ τέρτον
τόνδε κεμήλιον ὠνύμασσ[α]ν
Ζόννυσσον ὠμήσταν. ἄ[γι]τ' εὔνοον
θῦμον σκέθοντες ἀμμετέρα[ς] ἄρας
ἀκούσατ', ἐκ δὲ τῶν[δ]ε μόχθων
ἀργαλέας τε φύγας ρ[ύεσθε·
τὸν ῎Υρραον δὲ πα[ῖδ]α πεδελθέτω
κήνων Ἐ[ρίννυ]ς ὤς ποτ' ἀπώμνυμεν
τόμοντες ἄ··[ ´·]Ν··
μηδάμα μηδ' ἔνα τὼν ἐταίρων
ἀλλ' ἢ θάνοντες γᾶν ἐπιέμμενοι
κείσεσθ' ὐπ' ἄνδρων οἲ τότ' ἐπικ· ´Ην
ἤπειτα κακκτάνοντες αὔτοις
δᾶμον ὐπὲξ ἀχέων ρύεσθαι.
κήνων ὀ φύσγων οὐ διελέξατο
πρὸς θῦμον ἀλλὰ βραιδίως πόσιν
ἔ]μβαις ἐπ' ὀρκίοισι δάπτει
τὰν πόλιν ἄμμι δέδ[·]··[·]·ί·αις
οὐ κὰν νόμον [·]ον··[ ]´[ ]
γλαύκας ἀ[·]··[·]··[
γεγρά·[
Μύρσιλ[ο
···]·[ |
|
| 24cD |
130,16ff.LP |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24 |
ἀγνοις··ςβιότοις··ις ὀ τάλαις ἔγω
ζώω μοῖραν ἔχων ἀγροιωτίκαν
ἰμέρρων ἀγόρας ἄκουσαι
καρυ[ζο]μένας ὦγεσιλαίδα
καὶ β[ό]λλας· τὰ πάτηρ καὶ πάτερος πάτηρ
κα··[·]·ηρας ἔχοντες πεδὰ τωνδέων
τὼν [ἀ]λλαλοκάκων πολίταν
ἔ·[··ἀ]πὺ τούτων ἀπελήλαμαι
φεύγων ἐσχατίαις', ὠς δ' Ὀνυμακλέης
ἔνθα[δ'] οἶος ἐοίκησα λυκαιμίαις
·[ ]ον [π]όλεμον· στάσιν γὰρ
πρὸς κρ·[····]·οὐκ ἄμεινον ὀννέλην·
·]·[···]·[··]· μακάρων ἐς τέμ[ε]νος θέων
ἐοι`[·····]·ε[·]αίνας ἐπίβαις χθόνος
χλι·[·]·[·]·[·]ν` συνόδοισί μ' αὔταις
οἴκημ[μ]ι κ[ά]κων ἔκτος ἔχων πόδας,
ὄππαι Λ[εσβί]αδες κριννόμεναι φύαν
πώλεντ' ἐλκεσίπεπλοι, περὶ δὲ βρέμει
ἄχω θεσπεσία γυναίκων
ἴρα[ς ὀ]λολύγας ἐνιαυσίας
[ ]·[´]·[·]·Απὺ πόλλων ·ότα δὴ θέοι
[ ]·[ ´]Σκ···ν Ὀλύμπιοι
[ ]······
. . . |
|
| 31D |
141LP |
1
2 |
ὤ]νηρ οὖτ[ος ὀ μαιόμενος τὸ μέγα
κρέτος
ὀν]τρέψ[ει τάχα τὰν πόλιν· ἀ δ' ἔχεται ρόπας |
|
| 39D |
332LP |
1
2 |
νῦν χρῆ μεθύσθην καί τινα πὲρ βίαν
πώνην, ἐπεὶ δὴ κάτθανε Μύρσιλος,... |
1 μεθύσθην = μεθυσθῆναι - sich betrinken (μεθύσκεσθαι) | πὲρ βίαν
- kräftig, mit Gewalt | 2 πώνην = πωνᾶν = πίνειν | Μύρσιλος -
ein Tyrann, gegen den
eine Verschwörung durch Verrat gescheitert war |
| 42D |
69LP |
1
2
3
4
5
6
7
8
|
Ζεῦ πάτερ, Λύδοι μὲν ἐπα[σχάλαντες
συμφόραισι δισχελίοις στά[τηρας
ἄμμ' ἔδωκαν, αἴ κε δυνάμεθ' ἴρ[αν
ἐς πόλιν ἔλθην,
οὐ πάθοντες οὐδάμα πὦσλον οὐ[δ' ἒ]ν
οὐδὲ γινώσκοντες· ὀ δ' ὠς ἀλώπα[
ποικ[ι]λόφρων εὐμάρεα προλέξα[ις
ἤλπ[ε]το λάσην. |
1 Λύδοι - sie hatten auf Lesbos eine Erhebung gegen die Tyrannen unterstützt | ἐπασχαλάω τινί - ärgere mich über etwas
| 2 αἱ συμφοραί - Unglück, Missgeschick (wohl der Sieg der Tyrannenpartei)
| δισχελίοις = δισχελίους | ὁ στατήρ, ῆρος - Stater, Goldmünze
| 3 ἄμμ' = ἡμ ῖν | ἴραν = ἱεράν | 4 ἔλθην = ἐλθεῖν | 5 πὦσλον = πω
ἐσθλόν | 6 ὀ δ' - Myrsilos oder Pittakos (beides Tyrannen) |
ἡ ἀλώπα = ἀλώπηξ | 7 εὐμαρής, ές - leicht, mühelos | προλέξαις
= προλέξας | 8 λάσην = λαθεῖν |
| 43D |
70LP |
| 1 |
... ] χ[..]·[μ][... |
| |
|
| 2 |
π·[·]τωι τάδ' εἴπην ὀδ·υ··[ |
| 3 |
ἀθύρει πεδέχων συμποσίω·[ |
| 4 |
βάρμος, φιλώνων πεδ'
ἀλεμ[άτων |
| 5 |
εὐωχήμενος αὔτοισιν
ἐπα[ |
| |
|
| 6 |
κῆνος δὲ παώθεις Ἀτρείδα[·]·[ |
| 7 |
δαπτέτω πόλιν ὠς καὶ
πεδὰ Μυρσί[λ]ω[ |
| 8 |
θᾶς κ' ἄμμε βόλλητ'
Ἄρευς ἐπιτ·ύχε··[ |
| 9 |
τρόπην· ἐκ δὲ χόλω
τῶδε λαθοίμεθ··[· |
|
|
| 10 |
χαλάσσομεν δὲ τὰς θυμοβόρω λύας |
| 11 |
ἐμφύλω τε μάχας, τάν
τις Ὀλυμπίων |
| 12 |
ἔνωρσε, δᾶμον μὲν
εἰς ἀυάταν ἄγων |
| 13 |
Φιττάκωι δὲ δίδοις
κῦδος ἐπήρ[ατ]ον. |
|
| 46aD |
326LP |
1
2
3
4
5
6
7
8
9 |
ἀσυννέτημμι τὼν ἀνέμων στάσιν,
τὸ μὲν γὰρ ἔνθεν κῦμα κυλίνδεται,
τὸ δ' ἔνθεν, ἄμμες δ' ὂν τὸ μέσσον
νᾶι φορήμμεθα σὺν μελαίναι
χείμωνι μόχθεντες μεγάλωι μάλα·
πὲρ μὲν γὰρ ἄντλος ἰστοπέδαν ἔχει,
λαῖφος δὲ πὰν ζάδηλον ἤδη,
καὶ λάκιδες μέγαλαι κὰτ αὖτο,
χόλαισι δ' ἄγκυρραι |
[vgl. Hor.c.1,14: Auch bei Alkaios handelt
es sich um eine Allegorie auf das Staatsschiff "Mytilene"]
1 ἀσυννέτημμι - äol. = ἀσυνετέω (συνίημι) - verstehe nicht |
2f τὸ μὲν ἔνθεν - τὸ δ' ἔνθεν - von hier und von dort; von allen
Seiten | κυλίνδομαι - wälze mich | 3 ἄμμες - äol. = ὑμεῖς
| ὂν - äol. = ἀνά | 4 νᾶι - äol. = νηί | φορήμμεθα = φερόμεθα
(φόρημι äol. = φέρω) | 5 μοχθέω τινί - leide unter etwas, mühe
mich ab | 6 πὲρ = περί | ὁ ἄντλος - Schöpfwasser, Kielwasser
| ἡ ἰστοπέδη - Mastschuh | 7 τὸ λαῖφος - Lumpen, Segel(tuch) | πὰν
= πᾶν | ζάδηλος = διάδηλος - durchsichtig, zerfetzt | 8 ἡ λακίς -
Fetzen | αὖτο - sc. τὸ λαῖφος | 9 χόλαισι = χαλῶσιν von χαλάω - lasse
nach, werde schlaff | ἡ ἄγκυρρα - Anker |
| 46bD |
73LP |
| 1 |
............................ |
| 2 |
............................ |
| 3 |
πὰν φόρτι[ο]ν δ··[ |
| 4 |
δ' ὄττι μάλιστα σάλ[ |
| |
|
| 5 |
καὶ κύματι πλάγεισ[αν |
| 6 |
ὄμβρωι μάχεσθαι ··[ |
| 7 |
φαῖς' οὐδὲν ἰμέρρη[ν,
ἀσάμωι |
| 8 |
δ' ἔρματι τυπτομ[έναν |
| |
|
| 9 |
κήνα μὲν ἐν τούτ`[ |
| 10 |
τούτων λελάθων ὠ·[ |
| 11 |
σύν τ' ὔμμι τέρπ[··]α`[
]ά`βαις |
| 12 |
καὶ πεδὰ Βύκχιδος αὐ··[ |
| |
|
| 13 |
τὼ δ' ἄμμες ἐς τὰν ἄψερον ἀ`[ |
| 14 |
αἰ καί τισαφ[···]··αντ··[ |
| 15 |
δείχνυντε[ |
| 16 |
............................ |
|
| 54D |
357LP |
1
2
3
4
5
6
7
8 |
[ ]···[ ]
μαρμ[αίρει δὲ] μέγας δόμος χάλκωι, π[αῖσα δ' ~ἄ]ρηι κεκόσμηται
στέγα
λάμ[πραισιν] κυνίαισι, κὰτ τᾶν λεῦ[κοι κατέπ]ερθεν ἴππιοι λόφοι
νε[ύοισιν, κεφ]άλαισιν ἄνδρων ἀγά[λματα· χ]ά[λκ]ι[αι] δὲ πασσάλοις
κρύ[πτοισιν] π[ερικεί]μεναι λάμπραι κνάμιδ[ες, ἄρκ]ος ἰσχύρω
βέλεος,
θόρρακές τε νέω λίνω κόιλαί τε κὰτ ἄσπιδες βεβλήμεναι·
πὰρ δὲ Χαλκίδικαι σπάθαι, πὰρ δὲ ζώματα πόλλα καὶ κυπάσσιδες.
τῶν οὐκ ἔστι λάθεσθ' ἐπεὶ δὴ +πρώτισθ' ὑπὸ+ ἔργον ἔσταμεν τόδε. |
2 μαρμαίρω - funkele, schimmere, glänze (= μαρμαρίζω) | ὁ δόμος
- h.: Saal | παῖσα = πᾶσα | ἡ στέγη - Dach, Gemach (στέγω - bedecke,
schütze) | 3 ἡ κυνία = κυνέα - Sturmhaube, Helm, Kappe | κὰτ
τᾶν - äol. = καθ' ὧν | ὁ λόφος - Helmbusch | 4 νεύοισιν = νεύουσιν
(nicken) | πασσάλοι = πασσάλους (ὁ πάσσαλος - Pflock, Nagel) | 5 ἡ
κνάμις = κνημίς, ῖδος - Beinschiene | τὸ ἄρκος, ους - Schutz, Abwehr
(ἀρκέω) | ἰσχύρω - äol. = ἰσχυροῦ | 6 ὁ θόρραξ = θώραξ, ακος
- Brustpanzer | τὸ λίνον - Leinen (λίνω - Gen. materiae) | κόιλαι
= κοῖλαι | κὰτ ... βεβλήμεναι = καταβεβλημέναι - niedergelegt, aufbewahrt
| 7 πὰρ δὲ = πάρεισί δε | ἡ σπάθη - Schwert | Χαλκίδικος - in Chalkis
(auf Euboia) hergestellt (was Qualität verbürgte) | τὸ ζῶμα,
ατος - Gurt, Panzerschurz (zum Schutz des Unterleibes) | ἡ κύπασσις
- Waffenrock, Wams | τῶν οὐκ ἔστι λάθεσθ' = οὐκ ἔξεστι τούτων ἐπιλαθέσθαι
| ὑπὸ ἔργον ἔσταμεν = ἔργον ὑπέσταμεν (ὑφίστασθαι - sich unterziehen,
auf sich nehmen) |
| 73D |
38LP |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13 |
πῶνε[·······] Μελάνιππ' ἄμ' ἔμοι.
τι[··]·[
+ ὄταμε[···]διννάεντ' Ἀχέροντα μεγ[
ζάβαι[ς ἀ]ελίω κόθαρον φάος [
ὄψεσθ', ἀλλ' ἄγι μὴ μεγάλων ἐπ[
καὶ γὰρ Σίσυφος Αἰολίδαις βασίλευς [
ἄνδρων πλεῖστα νοησάμενος [
ἀλλὰ καὶ πολύιδρις ἔων ὐπὰ κᾶρι [
διννάεντ' Ἀχέροντ' ἐπέραισε, μ[
α]ὔτω[ι] μόχθον ἔχην Κρονίδαις βα[
]μελαίνας χθόνος. ἀλλ' ἄγι μὴ τα[
´]·Ταβάσομεν αἴ ποτα κἄλλοτα·[
··]ην ὄττινα τῶνδε πάθην τα[
······ἄνε]μος βορίαις ἐπι·[ |
1 πῶνε = πῖνε | Μελάνιππος - Freund des Dichters | 2 διννάεις - wirbelnd
| 3 ζάβαις = διαβάς | κόθαρος = καθαρός | 4 ἄγι - dient der Aufforderung
(ἄγε, ἄγιτε) | Σίσυφος - Sisyphos,
berühmt für seine Verschlagenheit | 7 νοεῖσθαι - ersinnen,
sich ausdenken | 7 πολύιδρις - listig, gewitzt ("vielwissend")
| ὐπὰ κᾶρι = ὑπὸ κῆρι | 8 περάω - durchquere | 9 ἔχην = ἔχειν | 11
αβάσομεν = ἡβήσομεν |
| 78D |
34aLP |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12 |
[ νᾶ]σον Πέλοπος λίποντε[ς
[ ]ιμοι Δ[ίος] ἠδὲ Λήδας
·····ω]ι θύ[μ]ωι προ[φά]νητε, Κάστορ
καὶ Πολύδε[υ]κες,
οἲ κὰτ εὔρηαν χ[θόνα] καὶ θάλασσαν
παῖσαν ἔρχεσθ' ὠ[κυπό]δων ἐπ' ἴππων,
ρήα δ' ἀνθρώποι[ς] θα[ν]άτω ρύεσθε
ζακρυόεντος
εὐσδ[ύγ]ων θρώισκοντ[ες··] ἄκρα νάων
π]ήλοθεν λάμπροι προ`[ ]τρ[····]ντες,
ἀργαλέαι δ' ἐν νύκτι φ[άος φέ]ροντες
νᾶι μ[ε]λαίναι· |
1 νᾶ]σον Πέλοπος = Πελοπόννησον |
| 90D |
338LP |
1
2
3
4
5
6
7 |
ὔει μὲν ὀ Ζεῦς, ἐκ δ' ὀράνω μέγας
χείμων, πεπάγαισιν δ' ὐδάτων ρόαι ...
[ ἔνθεν ]
[ ]
κάββαλλε τὸν χείμων', ἐπὶ μὲν τίθεις
πῦρ ἐν δὲ κέρναις οἶνον ἀφειδέως
μέλιχρον, αὐτὰρ ἀμφὶ κόρσαι
μόλθακον ἀμφι[ ] γνόφαλλον |
1 ὀράνω = οὐρανοῦ | πεπάγαισιν = πεπήγασιν - sie sind gefroren | κάββαλλε
= κατάβαλλε (aus der Ringersprache: niederwerfen) | 4f πῦρ ἐπιτιθέναι
- Feuer auflegen, entfachen (τίθεις = τιθείς) | 5 ἐγκέρναις
von ἐγκέρνημι = ἐγκεράννυμι | ἀφειδέως - reichlich (ohne zu sparen)
| μέλιχρος - honigsüß | ἡ κόρση - Schläfe | 7 μόλθακος
= μαλθακός - weich | τὸ γνόφαλλον = κνάφαλλον - Kissen (Vgl. Horaz' Wintergedicht: Hor.c.1,9) |
| 91D |
335LP |
1
2
3
4 |
οὐ χρῆ κάκοισι θῦμον ἐπιτρέπην,
προκόψομεν γὰρ οὐδὲν ἀσάμενοι,
ὦ Βύκχι, φαρμάκων δ' ἄριστον
οἶνον ἐνεικαμένοις μεθύσθην |
|
| 94D |
347aLP |
1
2
3
4
5
6 |
τέγγε πλεύμονας οἴνωι, τὸ γὰρ ἄστρον
περιτέλλεται,
ἀ δ' ὤρα χαλέπα, πάντα δὲ δίψαις' ὐπὰ καύματος,
ἄχει δ' ἐκ πετάλων ἄδεα τέττιξ ...
ἄνθει δὲ σκόλυμος, νῦν δὲ γύναικες μιαρώταται
λέπτοι δ' ἄνδρες, ἐπεὶ [ ] κεφάλαν καὶ γόνα Σείριος
ἄσδει |
1 τέγγω - benetze | ὁ πνεύμων, ονος - Lunge; wir: "die Kehle
spülen" | τὸ ἄστρον - Stern (Sonne oder Sirius: beide bürgen
für große Hitze) | περιτέλλεσθαι - die Kreisbahn vollenden,
sich wenden | 2 ἡ ὥρα - h.: Wetter, Hitze | χαλεπός - drückend,
belastend | δίψαισι = διψῶσι - sie dürsten, verdursten | ὐπὰ
= ὑπό | 3 ἄχει - ἶολ. = ἠχεῖ | τὸ πέταλον - das Blatt | ἄδεα = ἡδέα
| ἡ τέττιξ - Zikade | 4 ὁ σκόλυμος - Artischocke | μιαρός -
schmutzig, gemein | 5 λέπτος = λεπτός - dünn, schwach | γόνα
= γόνατα | 6 ἄσδην = ἅζειν - dörren |
| 96D |
346LP |
1
2
3
4
5
6 |
πώνωμεν· τί τὰ λύχν' ὀμμένομεν;
δάκτυλος ἀμέρα·
κὰδ +δ' ἄερρε κυλίχναις μεγάλαις +αιταποικιλλισ+·
οἶνον γὰρ Σεμέλας καὶ Δίος υἶος λαθικάδεον
ἀνθρώποισιν ἔδωκ'. ἔγχεε κέρναις ἔνα καὶ δύο
πλήαις κὰκ κεφάλας, [ἀ] δ' ἀτέρα τὰν ἀτέραν κύλιξ
ὠθήτω. |
1 πώνωμεν = πίνωμεν | τὰ λύχνα - ὁ λυχνός - Licht | ὀμμένομεν = ἀναμένομεν
| δάκτυλος ἀμέρα - "es ist nur noch ein Fingerbreit Tag"
| 2 κὰδ ... ἄερρε - Imp. zu καταείρω - nehme (von der Ablage) herunter
| κυλίχναις μεγάλαις = κύλικας μεγάλας | 3 λαθικάδεος - Sorgen
vertreibend | κέρναις = κέρνας von κεράννυμι | 5 πλήαις - Akk. Pl.
("voll") | κὰκ κεφάλας - "vom Kopf herunter":
im Sinne von "bis zum Rand" (?) | 6 ὠθήτω = ὠθείτω - "er
soll fortstoßen", d.h.: "dicht aufeinander folgen" |
| 97D |
332LP? |
1 |
μηδ' ἒν ἄλλο φυτεύσηις πρότερον
δένδριον ἀμπέλω |
Die Übersetzung dieses Verses leitet Hor.c.1,18 ein (mit einer vollständigen Rückübersetzung
des Horazgedichtes ins Griechische) |
| 98D |
367LP |
1
2
4 |
ἦρος ἀνθεμόεντος +ἐπάιον ἐρχομένοιο
...
ἐν δὲ κέρνατε τὼ μελιάδεος ὄττι τάχιστα
κράτηρα ... |
|
| 99D |
368LP |
1
2 |
κέλομαί τινα τὸν χαρίεντα Μένωνα
κάλεσσαι,
αἰ χρῆ συμποσίας ἐπόνασιν ἔμοιγε γένεσθαι |
|
| 101D |
360LP |
1
2 |
ὠς γὰρ δήποτ' Ἀριστόδαμον
φαῖς' οὐκ ἀπάλαμνον ἐν Σπάρται λόγον
εἴπην, χρήματ' ἄνηρ, πένιχρος δ' οὐδ' εἲς πέλετ' ἔσλος οὐδὲ
τίμιος |
1 Ἀριστόδαμος - einer der Sieben Weisen | φαῖς' = φασί | ἀπάλαμνος
- hilflos, wehrlos | 2 εἴπην = εἰπεῖν | πένιχρος - arm | πέλομαι =
εἰμί | ἔσλος = ἐσθλός |
119D
120D
122D |
6LP |
| 1 |
τόδ' αὖ]τε κῦμα τὼ π[ρ]οτέρ[ω †νέμω |
| 2 |
στείχει,] παρέξει δ' ἄ[μμι πόνον
π]όλυν |
| 3 |
ἄντλην ἐπ]εί κε νᾶ[ος
ἔμβαι |
| 4 |
νή[ατα_]όμεθ' ἐ[ |
| |
|
| 5 |
[ ]··[··]·[ |
| 6 |
[ ] |
| 7 |
φαρξώμεθ' ὠς ὤκιστα[ |
| 8 |
ἐς δ' ἔχυρον λίμενα
δρό[μωμεν, |
| |
|
| 9 |
καὶ μή τιν' ὄκνος μόλθ[ακος ἀμμέων |
| 10 |
λάβηι· πρόδηλον γάρ· μεγ’[ἀέθλιον |
| 11 |
μνάσθητε τῶν πάροιθε
μ[οχθων |
| 12 |
νῦν τις ἄνηρ δόκιμος
γε[νέσθω |
| |
|
| 13 |
καὶ μὴ καταισχύνωμεν[ἀνανδρίαι |
| 14 |
ἔσλοις τόκηας γᾶς ὔπα κε[ιμένοις |
| 15 |
··] τᾶνδ[ |
| 16 |
τὰν πολ[ιν |
| |
|
| 17 |
ἔοντε[ς ..]· ἂπ πατέρων μάθος |
| 18 |
τὼν σφ[ῶν, ὄτ’] ἄμμος θῦμ[ος ὀρωρέναι] |
| 19 |
ἔοικε[ν ὠς ἴππ]ων ταχήᾱν |
| 20 |
ταῖ[σ’ ἴσ]ον ἦτορ ἔνε[στ’
ὄρεσθαι. |
| |
|
| 21 |
ταῖ[σ’ ἴσ]ον ἦτορ ἔνε[στ’ ὄρεσθαι. |
| 22 |
ἀλλ’ [ὦ φίλ’, αἴσχρα]ς τᾶσδε παλ[ιμπόρω |
| 23 |
[φύγας λαθώμεθ’,] οἶς
ανέμ[ων πάτηρ] |
| 24 |
.................... |
|
Sententiae excerptae:
Griech. zu "Alkaios"
Literatur:
zu "Alkaios"1074
Ahrens, H.L.
Alcaei Sapphusque fragmenta ap. De Graecae linguae dialectis I-II
Göttingen 1839-1843
1075
Ahrens, H.L.
Conjecturen zu Alcaeus und Sappho
in: Rh.Mus 1/1842
1076
Ahrens, H.L.
Conjecturen zu Alcaeus, Sappho, Corinna, Anacreon
in: Rh.Mus 6/1839
1168
Alkaios / Matthiae
Alcaei Mytilinaei reliquiae, coll... A. Matthiae
Leipzig 1827
1169
Alkaios / Treu, M.
Alkaios, griechisch u. deutsch hg.v. M.Treu
München 1952/1963
800
Ardizzoni, A.
I nuovi frammenti di Saffo e Alceo
Roma 1944
1536
Barner, W.
Neuere Alkaios-Papyri aus Oxyrhynchus (The Oxyrh.Pap., Part.XXI)
in: Spudasmata 14 Hildesheim 1967
2383
Fraenkel, H.
Dichtung und Philosophie des frühen Griechentums. Eine Geschichte der griechischen Epik, Lyrik, Prosa bis zur Mitte des fünften Jahrhunders
New York 1951; München (Beck) 1962
162
Fränkel, H.
Homer. Hesiod. Lyrik (Archilochos .Alkman. Sappho. Alkaios. Semonides. Mimnermos)
in: Dichtung und Philosophie, 1962
1449
Fränkel, H.
Dichtung und Philosophie des frühen Griechentums. Eine Geschichte der griechischen Epik, Lyrik und Prosa bis zur Mitte des 5. Jhs.
München (Beck) 2/1962
1523
Franyó / Snell, B.
Frühgriechische Lyriker III: Sappho, Alkaios, Anakreon. Deutsch von Z. Franyó, griech. Text bearbeitet von B. Snell
Berlin (Akademie-Verlag) 1976
1526
Schadewaldt, W.
Die frühgriechische Lyrik. Tübinger Vorlesungen Bd. III
Frankfurt/M (Suhrkamp) 1/1989
 - /Grie/lyr/LyrAlk01.php - Letzte Aktualisierung: 29.12.2020 - 17:52 |
