Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis. |
1 2 3 4 |
Exegi monumentum aere perennius
regalique situ pyramidum altius, quod non imber edax, non aquilo impotens possit diruere aut innumerabilis |
Dauerhafter als Erz führt' ich ein Ehrenmal Über Königesbau und Pyramiden auf, Das nicht zehrender Guss, nicht ungezähmter Nord Auszutilgen vermag, auch die unzählige |
5 6 7 8 |
annorum series et fuga temporum.
non omnis moriar multaque pars mei vitabit Libitinam: usque ego postera crescam laude recens, dum Capitolium |
Jahrenreih' und die Flucht eilender Zeit nicht. Sterben werd ich nicht ganz, vieles von mir wird einst Libitinen entfliehn. Ja, durch der Enkel Lob Wachs' ich immerhin neu, da noch mit schweigender |
9 10 11 12 |
scandet cum tacita virgine pontifex: dicar, qua violens obstrepit Aufidus et qua pauper aquae Daunus agrestium regnavit populorum, ex humili potens |
Jungfrau zum Capitol steiget der Pontifex. Wo der Aufidus braust, nennet man mich mit Preis, Und wo wasserverarmt Daunus der ländlichen Völker Zügel geführt: dass ich, aus niederem |
13 14 15 16 |
princeps Aeolium carmen ad Italos deduxisse modos. sume superbiam quaesitam meritis et mihi Delphica lauro cinge volens, Melpomene, comam. |
Stand erhöhet, zuerst Aeolersang gespielt Nach italischem Laut. Maße den Stolz dir an, Den Verdienst dir erwarb, winde mir Delphischen Lorbeer gütig ums Haar, meine Melpomene. |
Versmaß: Asclepiadeum primum Übersetzung: G.F.Grotefend (in: Obbarius, 91) | ||
Weitere Üb.: Färber (177) | M.Opitz (99) | V.Pöschl (246) | J.H.Voss, 75 |
871 872 873 874 875 876 877 878 879 |
Iamque opus exegi, quod nec Iovis ira nec ignis nec poterit ferrum nec edax abolere vetustas. cum volet, illa dies, quae nil nisi corporis huius ius habet, incerti spatium mihi finiat aevi: parte tamen meliore mei super alta perennis astra ferar, nomenque erit indelebile nostrum, quaque patet domitis Romana potentia terris, ore legar populi, perque omnia saecula fama, siquid habent veri vatum praesagia, vivam. |
Nimmer werd ich vergehn, blühen, solange mich Überall, wo der Mensch klassische Bildung pflegt, Wenn die Bürger mir ein Monument stifteten, nagt so lange daran, bis es in Trümmer fällt. Darum lob ich mir das, was ich mit eigner Hand in der Weltpoesie ewige Tafeln schrieb. |
Sententiae excerptae: