Seneca: De constantia sapientis

(dial.2,5,4-5,5)

 

Sen. De constantia sapientis (dial. II, 5,4-5,5):
Den Weisen berührt kein Unrecht

 

Sapiens nihil perdere potest; omnia in se reposuit, nihil fortunae credit, bona sua in solido habet contentus virtute, quae fortuitis non indiget ideoque nec augeri nec minui potest. Nam et in summum perducta incrementi non habent locum et nihil eripit fortuna, nisi quod dedit; virtutem autem non dat, ideo nec detrahit - libera est, inviolabilis, immota, inconcussa, sic contra casus indurata, ut ne inclinari quidem, nedum vinci possit. Der Weise kann nichts verlieren; er hat alles in sich verlegt, nichts überlässt er dem Glück, seine Güter hat er in Sicherheit zufrieden mit seiner Tugend, die Zufälligem nicht bedarf  und deswegen weder wachsen noch geringer werden kann. Denn was zur Vollendung geführt ist, hat keine Möglichkeit zu wachsen; und das Glück entreißt höchstens, was es gegeben hat; die Tugend aber gibt es nicht, und entzieht sie deswegen auch nicht - sie ist frei, unverletzlich, unbeweglich, unerschütterlich, so gegen Schicksalsschläge gefeit, dass sie nicht einmal gebeugt, geschweige denn überwunden werden könnte.
Adversus apparatus terribilium rectos oculos tenet, nihil ex vultu mutat, sive illi dura sive secunda ostentantur. Itaque nihil perdet, quod perire sensurus sit. Unius enim in possessione virtutis est, ex qua depelli numquam potest, ceteris precario utitur: quis autem iactura movetur alieni? Quodsi iniuria nihil laedere potest ex his, quae propria sapientis sunt, quia salva virtute sua salva sunt, iniuria sapienti non potest fieri. Gegenüber Vorbereitungen zu Schrecklichem hält er (der Weise) die Augen gerade, nichts ändert sich an seinem Blick, möge es ihm hart, möge es günstig erscheinen. Deshalb wird er nichts verlieren, was er als Verlust empfindet. Denn er besitzt allein die Tugend, ein Besitz, aus dem er niemals verjagt werden kann, das übrige nutzt er auf Widerruf: Wer wird aber vom Verlust fremden Gutes betroffen? Wenn aber Unrecht nichts von dem beschädigen kann, was Eigentum des Weisen ist, weil sein Eigentum, ist die Tugend nur heil, heil ist, kann Unrecht dem Weisen nicht widerfahren.
Nihil cogor, nihil patior invitus, nec servio deo sed assentior, eo quidem magis quod scio omnia certa et in aeternum dicta lege decurrere. Fata nos ducunt et quantum cuique temporis restat prima nascentium hora disposuit. Causa pendet ex causa, privata ac publica longus ordo rerum trahit: ideo fortiter omne patiendum est quia non, ut putamus, incidunt cuncta sed veniunt. Olim constitutum est quid gaudeas, quid fleas, et quamvis magna videatur varietate singulorum vita distingui, summa in unum  venit: accipimus peritura perituri. Quid itaque indignamur? quid querimur? ad hoc parati sumus. Utatur ut vult suis natura corporibus: nos laeti ad omnia et fortes cogitemus nihil perire de nostro. Quid est boni viri? praebere se fato. Grande solacium est cum universo rapi; quidquid est quod nos sic vivere, sic mori iussit, eadem necessitate et deos alligat. Inrevocabilis humana pariter ac divina cursus vehit: ille ipse omnium conditor et rector scripsit quidem fata, sed sequitur; semper paret, semel iussit.
[ Homepage | Inhalt | Klassen | Hellas 2000 | Stilistik | Latein | Lat.Textstellen | Griechisch | Griech.Textstellen  | Varia | Mythologie | Ethik | Bibliographie | Literaturabfrage ]

 

Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
bottom © 2000 - 2024 - /lattxt/Sen.sap.5.4.php - Letzte Aktualisierung: 04.12.2018 - 08:42