Suchergebnis zu |
emancipator, emancipatoris m | ēmancipātor, ēmancipātōris m | Befreier (aus der Gewalt des Teufels) | |||||
Freilasser (aus der Gewalt des Teufels) |
Substantiva verbalia auf -tor od. -sor (je nach Supinum) bezeichnen die handelnde männliche Person (nomina agentis) [victor, lusor] | ēmancipātor, ēmancipātōris m Befreier; Freilasser; |
[3] Nom. Sgl. von | ēmancipātor, ēmancipātōris m Befreier; Freilasser; |
[31] ungebr. 2./3. Sgl. Imp.II Prs. Pass. von | ēmancipāre, ēmancipō, ēmancipāvī, ēmancipātum entlasse aus der väterlichen Gewalt; entlasse in die Selbständigkeit (emanzipiere); erkläre für selbständig (emanzipiere); überlasse als Eigentum; |
[31] ungebr. 2./3. Sgl. Imp.II Prs. Pass. von | ēmancipāre, ēmancipō, ēmancipāvī, ēmancipātum trete (käuflich) ab; |