| | beschimpfend | dēnotātus, dēnotāta, dēnotātum | denotatus, denotata, denotatum | | |
| | bezeichnend | dēsīgnātē | designate | | |
| | bezeichnend | expressē | expresse | | |
| | bezeichnend | īnsīgniter | insigniter | | |
| | bezeichnend | praenōminātīvus, praenōminātīva, praenōminātīvum | praenominativus, praenominativa, praenominativum | | |
| | bezeichnend | sīgnanter | signanter | | |
| | bezeichnend | sīgnātē | signate | | |
| | bezeichnend [vox] | sīgnificābilis, sīgnificābile | significabilis, significabile | | |
| | bezeichnend | sīgnificāns, sīgnificantis | significans, significantis | | |
| | bezeichnend | sīgnificātīvē | significative | | |
| | bezeichnend | sīgnificātīvus, sīgnificātīva, sīgnificātīvum (σημαντικός) | significativus, significativa, significativum | | |
| | bezeichnend | sīgnificātōrius, sīgnificātōria, sīgnificātōrium | significatorius, significatoria, significatorium | | |
| | das Streben bezeichnend (= προαιρετικός) [verba] | voluntātīvus, voluntātīva, voluntātīvum | voluntativus, voluntativa, voluntativum | | |
| | das agnomen bezeichnend | agnōminātīvus, a, um | agnominativus, agnominativa, agnominativum | | |
| | das cognomen bezeichnend | cōgnōminātīvus, cōgnōminātīva, cōgnōminātīvum | cognominativus, cognominativa, cognominativum | | |
| | das nomen bezeichnend | nōminātīvus, nōminātīva, nōminātīvum | nominativus, nominativa, nominativum | | |
| | den Flächenraum bezeichnend [numerus] | superficiālis, superficiāle | superficialis, superficiale | | |
| | den Gattungsbegriff bezeichnend | appellātīvus, appellātīva, appellātīvum | appellativus, appellativa, appellativum | | |
| | den Willen bezeichnend (= προαιρετικός) [verba] | voluntātīvus, voluntātīva, voluntātīvum | voluntativus, voluntativa, voluntativum | | |
| | die Rückerinnerung bezeichnend | recordātīvus, recordātīva, recordātīvum | recordativus, recordativa, recordativum | | |
| | die Zeit bezeichnend (grammat.) | temporālis, temporāle | temporalis, temporale | | |
| | ein Sinnen auf etwas bezeichnend | meditātīvus, meditātīva, meditātīvum | meditativus, meditativa, meditativum | | |
| | eine Milderung bezeichnend (grammat.) [adverbia] | remissīvus, remissīva, remissīvum | remissivus, remissiva, remissivum | | |
| | eine Tätigkeit bezeichnend (gramm.) | āctīvus, āctīva, āctīvum | activus, activa, activum | | |
| | eine Vermutung bezeichnend | opīnātīvus, opīnātīva, opīnātīvum | opinativus, opinativa, opinativum | | |
| | einen Affekt bezeichnend (gramm.) | affectīvus, affectīva, affectīvum | affectivus, affectiva, affectivum | | |
| | einen Willen bezeichnend | voluntārius, voluntāria, voluntārium | voluntarius, voluntaria, voluntarium | | |
| | einen Zustand an sich bezeichnend | habitīvus, habitīva, habitīvum | habitivus, habitiva, habitivum | | |
| | vier Grenzen bezeichnend | quadrifīnālis, quadrifīnāle | quadrifinalis, quadrifinale | | |
| | vier Grenzen bezeichnend [terminus] | quadrifīnius, quadrifīnia, quadrifīnium | quadrifinius, quadrifinia, quadrifinium | | |
| | zur Oberfläche gehörig [numerus] | superficiālis, superficiāle | superficialis, superficiale | | |