 |  | adsumptivus, adsumptiva, adsumptivum | adsūmptīvus, adsūmptīva, adsūmptīvum | = assūmptīvus, assūmptīva, assūmptīvum - an sich unvollständigtaken in addition, which takes the defence of an action from an extraneous cause, assumptive, extrinsic (=προσληπτικός) (so dass Gründe von außerhalb einer Sache herangezogen werden müssen) |  |  |  |