|
|
|
Versmaß:
Der iambische Senar
- Sechs iambische Füße mit Hauptcäsur
nach der Senkung des dritten Fußes
- Der Senar kann
- in seiner Reinform (senarius purus) verwendet werden
(in der Lyrik, Catull.4,
Catull.29) ,
- etwas freier (Catull.52); Fabeln des Phaedrus),
aber auch
- sehr frei (als Sprechvers in der Komödie mit
vielen Auflösungen besonders bei Plautus):
|
2,1 |
Iuvencus,
leo et praedator |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
|
Supér iuvéncum stábat
déiectúm leó.
Praedátor íntervénit pártem
póstuláns.
"Darem"‿ ínquit
"nísi soléres pér te súmeré":
Et ímprobúm reiécit. Fórte‿
innóxiús
Viátor ést dedúctus ín eundém
locúm
Feróque víso réttulít retró
pedém.
Cui plácidus ílle: "Nón est,
quód timeás" aít;
"Et,
quaé debétur párs tuaé modéstiaé,
Audácter tólle". Túnc divíso
térgoré
Silvás petívit, hómini‿ ut áccessúm
darét.
Exémplum‿ egrégium prórsus ét
laudábilé;
Verúm‿ est avíditas díves ét
paupér pudór. |
|
2,1 |
Das Rind,
der Löwe und der Räuber |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12 |
Auf dem von ihm erlegten Rinde stand der
Leu;
Da kam ein Räuber, welcher einen Teil verlangt.
Gern gäb ich, sprach der Löwe, nähmst
du sonst nicht selbst
Und wies den Unverschämten ab. Beschiden kam
Ein Wanderer zufällig an den selben Ort.
Er sah den Löwen: plötzlich kehrt er wieder
um.
Doch jener sagte gnädig: Fürchte nichts von
mir,
Nimm das, was ich hier Deiner Anspruchslosigkeit
Als Lohn bestimmte, furchtlos! Drauf teilt er das Rind,
Entfernte sich zum Walde, dass zu nahn er wagt.
Ein schönes Bild ist dieses und auch lobenswert;
doch reich ist meistens Habsucht, arm Bescheidenheit. |
|
1 iuvencus, i, m. - junger Mensch, junger Stier | 2 praedator, oris,
m. Beutemacher, Plünderer, Räuber; übtr.:
Jäger | 4 in-noxius, a, um - unschädlich,
unschuldig, schuldlos, harmlos | 7 placidus, a, um (placeo), sanft, ruhig, still, friedsam, gemütlich |
9 tergus, oris, n. - Rücken, Leib, Rumpf;
Haut, Fell, Bedeckung | 11 prorsus - vorwärts,
geradezu, durchaus, ganz und gar |
|
|