 |
|
 |
| 248 | οἳ δ' ὅτε
δὴ σχεδὸν ἦσαν
ἐπ' ἀλλήλοισιν
ἰόντες, τὸν πρότερος προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· |
| 250 | οὔ σ' ἔτι
Πηλέος υἱὲ φοβήσομαι,
ὡς τὸ πάρος περ τρὶς περὶ ἄστυ μέγα Πριάμου δίον, οὐδέ ποτ' ἔτλην μεῖναι ἐπερχόμενον· νῦν αὖτέ με θυμὸς ἀνῆκε στήμεναι ἀντία σεῖο· ἕλοιμί κεν ἤ κεν ἁλοίην. ἀλλ' ἄγε δεῦρο θεοὺς ἐπιδώμεθα· τοὶ γὰρ ἄριστοι |
| 355 | μάρτυροι ἔσσονται καὶ ἐπίσκοποι ἁρμονιάων· οὐ γὰρ ἐγώ ς' ἔκπαγλον ἀεικιῶ, αἴ κεν ἐμοὶ Ζεὺς δώῃ καμμονίην, σὴν δὲ ψυχὴν ἀφέλωμαι· ἀλλ' ἐπεὶ ἄρ κέ σε συλήσω κλυτὰ τεύχε' Ἀχιλλεῦ νεκρὸν Ἀχαιοῖσιν δώσω πάλιν· ὣς δὲ σὺ ῥέζειν. |
 |
| ὡς οὐκ ἔστι
λέουσι καὶ ἀνδράσιν
ὅρκια πιστά, οὐδὲ λύκοι τε καὶ ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν, ἀλλὰ κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν |
| 260 | Τὸν δ' ἄρ'
ὑπόδρα ἰδὼν
προσέφη πόδας
ὠκὺς Ἀχιλλεύς· Ἕκτορ μή μοι ἄλαστε συνημοσύνας ἀγόρευε· ὡς οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά, οὐδὲ λύκοι τε καὶ ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν, ἀλλὰ κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν, |
| 265 | ὣς οὐκ ἔστ'
ἐμὲ καὶ σὲ φιλήμεναι,
οὐδέ τι νῶιν ὅρκια ἔσσονται, πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν. παντοίης ἀρετῆς μιμνήσκεο· νῦν σε μάλα χρὴ αἰχμητήν τ' ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν. |
| 270 | οὔ τοι ἔτ'
ἔσθ' ὑπάλυξις,
ἄφαρ δέ σε Παλλὰς
Ἀθήνη ἔγχει ἐμῷ δαμάᾳ· νῦν δ' ἀθρόα πάντ' ἀποτίσεις κήδε' ἐμῶν ἑτάρων οὓς ἔκτανες ἔγχει θύων. |
 |
οὔ τοι
ἔτ' ἔσθ' ὑπάλυξις,
ἄφαρ δέ σε Παλλὰς
Ἀθήνη |
| 273 | Ἦ ῥα, καὶ
ἀμπεπαλὼν προίει
δολιχόσκιον
ἔγχος· καὶ τὸ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο φαίδιμος Ἕκτωρ· |
| 275 | ἕζετο γὰρ
προιδών, τὸ δ'
ὑπέρπτατο χάλκεον
ἔγχος, ἐν γαίῃ δ' ἐπάγη· ἀνὰ δ' ἥρπασε Παλλὰς Ἀθήνη, ἂψ δ' Ἀχιλῆι δίδου, λάθε δ' Ἕκτορα ποιμένα λαῶν. Ἕκτωρ δὲ προσέειπεν ἀμύμονα Πηλείωνα· ἤμβροτες, οὐδ' ἄρα πώ τι θεοῖς ἐπιείκελ' Ἀχιλλεῦ |
| 280 | ἐκ Διὸς
ἠείδης τὸν ἐμὸν
μόρον, ἦ τοι ἔφης
γε· ἀλλά τις ἀρτιεπὴς καὶ ἐπίκλοπος ἔπλεο μύθων, ὄφρά ς' ὑποδείσας μένεος ἀλκῆς τε λάθωμαι. οὐ μέν μοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξεις, ἀλλ' ἰθὺς μεμαῶτι διὰ στήθεσφιν ἔλασσον |
| 285 | εἴ τοι ἔδωκε
θεός· νῦν αὖτ'
ἐμὸν ἔγχος ἄλευαι χάλκεον· ὡς δή μιν σῷ ἐν χροὶ πᾶν κομίσαιο. καί κεν ἐλαφρότερος πόλεμος Τρώεσσι γένοιτο σεῖο καταφθιμένοιο· σὺ γάρ σφισι πῆμα μέγιστον. |
 |
| Ἦ ῥα, καὶ
ἀμπεπαλὼν προίει
δολιχόσκιον
ἔγχος· καὶ τὸ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο φαίδιμος Ἕκτωρ· ἕζετο γὰρ προιδών, τὸ δ' ὑπέρπτατο χάλκεον ἔγχος |
| 289 | Ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προίει δολιχόσκιον ἔγχος, |
| 290 | καὶ βάλε
Πηλείδαο μέσον
σάκος οὐδ' ἀφάμαρτε· τῆλε δ' ἀπεπλάγχθη σάκεος δόρυ· χώσατο δ' Ἕκτωρ ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός, στῆ δὲ κατηφήσας, οὐδ' ἄλλ' ἔχε μείλινον ἔγχος. Δηίφοβον δ' ἐκάλει λευκάσπιδα μακρὸν ἀύσας· |
| 295 | ᾔτεέ μιν
δόρυ μακρόν·
ὃ δ' οὔ τί οἱ ἐγγύθεν
ἦεν. Ἕκτωρ δ' ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε· ὢ πόποι ἦ μάλα δή με θεοὶ θάνατον δὲ κάλεσσαν· Δηίφοβον γὰρ ἔγωγ' ἐφάμην ἥρωα παρεῖναι· ἀλλ' ὃ μὲν ἐν τείχει, ἐμὲ δ' ἐξαπάτησεν Ἀθήνη. |
| 300 | νῦν δὲ δὴ
ἐγγύθι μοι θάνατος
κακός, οὐδ' ἔτ'
ἄνευθεν, οὐδ' ἀλέη· ἦ γάρ ῥα πάλαι τό γε φίλτερον ἦεν Ζηνί τε καὶ Διὸς υἷι ἑκηβόλῳ, οἵ με πάρος γε πρόφρονες εἰρύατο· νῦν αὖτέ με μοῖρα κιχάνει. μὴ μὰν ἀσπουδί γε καὶ ἀκλειῶς ἀπολοίμην, |
| 305 | ἀλλὰ μέγα ῥέξας τι καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι. |
 |
| ἐν γαίῃ δ' ἐπάγη |
| 306 | Ὧς ἄρα φωνήσας
εἰρύσσατο φάσγανον
ὀξύ, τό οἱ ὑπὸ λαπάρην τέτατο μέγα τε στιβαρόν τε, οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τ' αἰετὸς ὑψιπετήεις, ὅς τ' εἶσιν πεδίον δὲ διὰ νεφέων ἐρεβεννῶν |
| 310 | ἁρπάξων
ἢ ἄρν' ἀμαλὴν
ἢ πτῶκα λαγωόν· ὣς Ἕκτωρ οἴμησε τινάσσων φάσγανον ὀξύ. ὁρμήθη δ' Ἀχιλεύς, μένεος δ' ἐμπλήσατο θυμὸν ἀγρίου, πρόσθεν δὲ σάκος στέρνοιο κάλυψε καλὸν δαιδάλεον, κόρυθι δ' ἐπένευε φαεινῇ |
| 315 | τετραφάλῳ·
καλαὶ δὲ περισσείοντο
ἔθειραι χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς. |
 |
| νῦν δὲ δὴ
ἐγγύθι μοι θάνατος
κακός, οὐδ' ἔτ'
ἄνευθεν, οὐδ' ἀλέη· ἦ γάρ ῥα πάλαι τό γε φίλτερον ἦεν Ζηνί τε καὶ Διὸς υἷι ἑκηβόλῳ |
| 317 | οἷος δ' ἀστὴρ
εἶσι μετ' ἀστράσι
νυκτὸς ἀμολγῷ ἕσπερος, ὃς κάλλιστος ἐν οὐρανῷ ἵσταται ἀστήρ, ὣς αἰχμῆς ἀπέλαμπ' εὐήκεος, ἣν ἄρ' Ἀχιλλεὺς |
| 320 | πάλλεν
δεξιτερῇ φρονέων
κακὸν Ἕκτορι
δίῳ εἰσορόων χρόα καλόν, ὅπῃ εἴξειε μάλιστα. τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχεα καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξε κατακτάς· φαίνετο δ' ᾗ κληῖδες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσι |
| 325 | λαυκανίην,
ἵνα τε ψυχῆς
ὤκιστος ὄλεθρος· τῇ ῥ' ἐπὶ οἷ μεμαῶτ' ἔλας' ἔγχει δῖος Ἀχιλλεύς, ἀντικρὺ δ' ἁπαλοῖο δι' αὐχένος ἤλυθ' ἀκωκή· οὐδ' ἄρ' ἀπ' ἀσφάραγον μελίη τάμε χαλκοβάρεια, ὄφρά τί μιν προτιείποι ἀμειβόμενος ἐπέεσσιν. |
| 330 | ἤριπε δ'
ἐν κονίῃς· ὃ
δ' ἐπεύξατο δῖος
Ἀχιλλεύς· Ἕκτορ ἀτάρ που ἔφης Πατροκλῆ' ἐξεναρίζων σῶς ἔσσεσθ', ἐμὲ δ' οὐδὲν ὀπίζεο νόσφιν ἐόντα νήπιε· τοῖο δ' ἄνευθεν ἀοσσητὴρ μέγ' ἀμείνων νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγὼ μετόπισθε λελείμμην, |
| 335 | ὅς τοι γούνατ'
ἔλυσα· σὲ μὲν
κύνες ἠδ' οἰωνοὶ ἑλκήσους' ἀικῶς, τὸν δὲ κτεριοῦσιν Ἀχαιοί. |
 |
φαίνετο
δ' ᾗ κληῖδες ἀπ'
ὤμων αὐχέν' ἔχουσι |
 |
Griech. zu "Hom.Il"
803
ὅς κε θεοῖς ἐπιπείθηται μάλα τ' ἔκλυον αὐτοῦ.
Wer dem Gebot der Götter gehorcht, den hören sie wieder.
Hom.Il.1,218
804
πάντων μὲν κρατέειν ἐθέλει, πάντεσσι δ' ἀνάσσειν
Allen will er gebieten im Heer, und alle beherrschen.
Hom.Il.1,288
897
ἀργαλέος γὰρ Ὀλύμπιος ἀντιφέρεσθαι.
schwer ist es, dem Olympier sich zu widersetzen.
Hom.Il.1,589
805
οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη· εἷς κοίρανος ἔστω.
Niemals frommt Vielherrschaft im Volk; nur einer sei Herrscher.Staatsmann
Hom.Il.2,204
806
ἀλλ’ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται.
Aber ich sage dir an, und das wird wahrlich vollendet!
Hom.Il.2,257
807
αἴθ' ὄφελες ἄγονός τ' ἔμεναι ἄγαμός τ' ἀπολέσθαι.
Wärest du nie doch geboren, das wünscht' ich dir, oder gestorben!
Hom.Il.3,40
808
οὔ τοι ἀπόβλητ' ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα | ὅσσά κεν αὐτοὶ δῶσιν, ἑκὼν δ' οὐκ ἄν τις ἕλοιτο.
Unverwerflich ja sind der Unsterblichen ehrende Gaben, | Welche sie selber verleihn, und nach Willkür keiner empfänget.
Hom.Il.3,65f.
811
τρεῖν μ' οὐκ ἐᾷ Παλλὰς Ἀθήνη.
Furcht wehret mir Pallas Athene. (Es lässt mich nicht zittern Athene.)
Hom.Il.5,256
812
αἰδομένων ἀνδρῶν πλέονες σόοι ἠὲ πέφανται.
Denn wo sich ehrt ein Volk, stehn mehrere Männer (sind mehr gerettet) als fallen.
Hom.Il.5,531.Hom.Il.15,563.
1
ἀνδρὶ δὲ κεκμηῶτι μένος μέγα οἶνος ἀέξει
dem ermüdeten Mann stählt der Wein die Kraft gar sehr
Hom.Il.6,261
34
νίκη δ' ἐπαμείβεται ἄνδρας
der Sieg wechselt unter den Männern
Hom.Il.6,339
93
Τὸν Κυπρίδος κεστόν
Den Gürtel der Aphrodite (der Schönheit verleiht) (cestum Veneris)
vgl.Hom.Il.14,214ff.
176
αὐτόματοι δ’ ἀγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ἵενται.
von selbst (ohne Einladung) eilen die Tüchtigen zu der Tüchtigen Mahl.
Zenob2,19; Plat.Symp.174b; vgl.Hom.Il.2,438
Literatur:
zu "Homer" und "Hektor"
446
Bretzigheimer, F.
Hektor in Troia. Zu Hom.Il.6,237-529 und Il.24,697-804
in: Anr 15/1969,167-176
180
Händel, P.
Hektors Lösung
in: Vretska: Festschr., Heidelberg 1970
310
Metz, W.
Hektor als der homerischste aller homerischen Helden
in: Gymn 97/1990
128
Schadewaldt, W.
Von Homers Welt und Werk. Aufsätze und Auslegungen zur Homerischen Frage
Stuttgart (Koehler) 4/1965
376
Schadewaldt, W.
Hektor in der Ilias
in: Hellas und Hesperien I, Zürich 1970
377
Schadewaldt, W.
Hektor und Andromache
in: Homers Welt und Werk, Stuttgart 1965
378
Schadewaldt, W.
Hektors Tod
in: Homers Welt und Werk, Stuttgart 1965
[ Homepage
| Hellas 2000
| Stilistik
| Latein
| Latein. Lektüre
| Lateinisches Wörterbuch
| Lateinischer Sprachkurs
| Lateinische Grammatik
| Lat.Textstellen
| Römische Geschichte
| Griechisch
| Griech. Lektüre
| Griechisches Wörterbuch
| Griechischer Sprachkurs
| Griechische Grammatik
| Griech.Textstellen
| Griechische Geschichte
| Landkarten
| Beta-Converter
| Varia
| Mythologie
| Bibliographie
| Ethik
| Literaturabfrage]
Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
|
- /Grie/hom/HomIl22248.php - Letzte Aktualisierung: 17.07.2024 - 15:54