| Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis. |
| (42,1) ἀνὴρ γεωργὸς μέλλων τελευτᾶν
καὶ βουλόμενος τοὺς αὐτοῦ παῖδας ἐμπείρους εἶναι τῆς γεωργίας
μετακαλεσάμενος αὐτοὺς ἔφη· "τεκνία, ἐν μιᾷ τῶν ἀμπέλων
μου θησαυρὸς ἀπόκειται." οἱ δὲ μετὰ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν
ὕννας τε καὶ δικέλλας λαβόντες πᾶσαν αὐτῶν τὴν γεωργίαν ὤρυξαν.
καὶ τὸν μὲν θησαυρὸν οὐχ εὗρον, ἡ δὲ ἄμπελος πολυπλασίως τὴν
φορὰν αὐτοῖς ἀπεδίδου. ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι ὁ κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς ἀνθρώποις. |
Ein Bauer sollte sterben. Er ließ daher
seine Söhne, weil er ihnen eine Erfahrung in der Landwirtschaft
vermitteln wollte, kommen und sagte: "Kinder, in einem
meiner Weinberge ruht ein Schatz." Diese nahmen nach
seinem Tod Spaten und Hacken und gruben ihr ganzes Ackerland
um. Einen Schatz fanden sie zwar nicht, der Weinberg aber
gab ihnen vielfachen Ertrag zurück. Die Fabel zeigt, dass Arbeit für die Menschen ein Schatz ist. |
(42,2) ἀνὴρ τῇ τέχνῃ γεωργὸς ὑπάρχων μέλλων καταλῦσαι τὸν βίον καὶ βουλόμενος τοὺς παῖδας αὐτοῦ ἐμπείρους ποιῆσαι ἐν τῇ γεωργικῇ προσκαλεσάμενος αὐτοὺς ἔφη· "τεκνία, ἐγὼ τοῦ βίου ὑπεξέρχομαι· πλὴν ἅπερ ὑπάρχει μοι, ἐν τῇ ἀμπέλῳ εὑρήσετε πάντα." οἱ δὲ νομίσαντες θησαυρόν τινα ἐνταῦθα ἔχειν μετὰ τὴν ἀποβίωσιν τοῦ πατρὸς αὐτῶν λαβόντες δικέλλας καὶ ἀξίνας καὶ δρέπανα κατέσκαψαν πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ πόθου. καὶ τὸν μὲν θησαυρὸν οὐχ εὗρον, ἡ δὲ ἄμπελος καλῶς κατασκαφεῖσα καὶ ὠφεληθεῖσα πολυπλασίονα ἀπέδωκε τὸν καρπὸν καὶ πλοῦτον ἀνήνεγκεν. ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι ὁ κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς ἀνθρώποις.
(42,3) γεωργός τις μέλλων καταλύειν τὸν βίον καὶ βουλόμενος τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας πεῖραν λαβεῖν τῆς γεωργίας προσκαλεσάμενος αὐτοὺς ἔφη· "παῖδες ἐμοί, ἐγὼ μὲν ἤδη τὸν βίον ὑπέξειμι, ὑμεῖς δ', ἅπερ ἐν τῇ ἀμπέλῳ μοι κέκρυπται, ζητήσαντες εὑρήσετε πάντα." οἱ μὲν οὖν οἰηθέντες θησαυρὸν ἐκεῖ που κατορωρύχθαι πᾶσαν τὴν τῆς ἀμπέλου γῆν μετὰ τὴν ἀποβίωσιν τοῦ πατρὸς κατέσκαψαν. καὶ θησαυρῷ μὲν οὐ περιέτυχον, ἡ δὲ ἄμπελος καλῶς σκαφεῖσα πολλαπλασίονα τὸν καρπὸν ἀνέδωκεν. ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι ὁ κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς ἀνθρώποις.
τὸ τεκνίον – Demin. zu τὸ τέκνον | ἡ ἄμπελος – Weinrebe, Weinberg | ἀπόκειμαι - liege (unbeachtet) beiseite | ἡ ὕννις, εως – Pflugschar; h. Spaten | ἡ δίκελλα, ης – (zweizinkige) Hacke, Karst | ἡ γεωργία – Landwirtschaft; Ackerland | ὁ κάματος – schwere Arbeit, Anstrengung (Not, Erschöpfung, Krankheit)
ἡ ἀποβίωσις – Ableben | ἡ ἀξίνη – Axt, Beil | τὸ δρέπανον (δρέπω) – Sichel |
Sententiae excerptae:Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
|
- /Grie/aisop/aisop098.php - Letzte Aktualisierung: 17.07.2024 - 15:55