| Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis. |
| ἀηδὼν ἐπί τινος ὑψηλῆς δρυὸς καθημένη
κατὰ τὸ σύνηθες ᾖδεν. ἱέραξ δὲ αὐτὴν θεασάμενος, ὡς ἠπόρει
τροφῆς, ἐπιπτὰς συνέλαβεν. ἡ δὲ μέλλουσα ἀναιρεῖσθαι ἐδέετο
αὐτοῦ μεθεῖναι λέγουσα, ὡς οὐχ ἱκανή ἐστιν ἱέρακος γαστέρα
αὐτὴ πληρῶσαι, δεῖ δὲ αὐτόν, εἰ τροφῆς ἀπορεῖ, ἐπὶ τὰ μείζονα
τῶν ὀρνέων τρέπεσθαι. καὶ ὃς ὑποτυχὼν εἶπεν· "ἀλλ' ἔγωγε
ἀπόπληκτος ἂν εἴην, εἰ τὴν ἐν χερσὶν ἑτοίμην βορὰν παρεὶς
τὰ μηδέπω φαινόμενα διώκοιμι." ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι οὕτω
καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀλόγιστοί εἰσιν, οἳ δι' ἐλπίδα μειζόνων τὰ
ἐν χερσὶν ὄντα προίενται. |
Eine Nachtigall saß auf einem hohen Baum und sang wie gewohnt. Ein Habicht sah sie. Weil er kein Futter hatte, flog er hin und ergriff sie. Als er sie töten wollte, bat sie ihn, sie loszulassen, indem sie sagte, dass sie allein nicht ausreiche, den Magen eines Habichts zu füllen. Er müsse sich, wenn er Futter brauche, größeren Vögeln zuwenden. Er gab ihr zur Antwort: "Da wäre ich wirklich von Sinnen, wenn ich den Fraß, der in meinen Krallen bereit liegt, sein ließe und noch Unsichtbarem nachjagte." Die Erzählung zeigt, das so auch bei den Menschen unvernünftig ist, wer aus Hoffnung auf Größeres, was er in Händen hält preisgibt. |
| (2) ἀηδὼν ἐπί τινος δρυὸς ὑψηλῆς καθημένη κατὰ τὸ σύνηθες ᾖδεν. ἱέραξ δὲ αὐτὴν θεασάμενος ἀπορῶν τροφῆς ἐπιπτὰς ἀνελάβετο αὐτήν. ἡ δὲ μέλλουσα ἀναιρεῖσθαι ἐδέετο αὐτοῦ λέγουσα μὴ βρωθῆναι αὐτήν, ἐπειδὴ οὐχ ἱκανή ἐστιν ἱέρακος πληρῶσαι γαστέρα, δεῖ δὲ αὐτόν, εἰ τροφῆς ἀπορεῖ, ἐπὶ τὰ μείζονα τῶν ὀρνέων τρέπεσθαι. ὑπολαβὼν δὲ ὁ ἱέραξ ἔφη· "ἀλλ' ἔγωγε ἄφρων ἂν εἴην, τὴν ἐν χερσὶν ἑτοίμην βορὰν παρεὶς τὰ μηδέπω φαινόμενα διώκειν." ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀλόγιστοί εἰσιν, οἳ δι' ἐλπίδα μειζόνων τὰ ἐν χερσὶν ὄντα προίενται. (3) ἀηδὼν ἐπὶ δένδρου καθεζομένη κατὰ τὸ εἰωθὸς ᾖδεν· ἱέραξ δὲ θεασάμενος καὶ τροφῆς ἀπορῶν συνείληφεν ἐπιπτάς. ἡ δ' ἀναιρεῖσθαι μέλλουσα ἐδεῖτο τοῦ ἱέρακος μὴ βρωθῆναι· μηδὲ γὰρ ἱκανὴν εἶναι ἱέρακος γαστέρα πληροῦν, δεῖν δὲ αὐτὸν τροφῆς προσδεόμενον ἐπὶ τὰ μείζω τῶν ὀρνέων τραπέσθαι. καὶ ὁ ἱέραξ ὑπολαβὼν εἶπεν· "ἀλλ' ἔγωγε ἄφρων ἂν εἴην, εἰ τὴν ἐν χερσὶν ἑτοίμην τροφὴν ἀφεὶς τὰ μὴ φαινόμενά πω διώκοιμι." ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι καὶ τῶν ἀνθρώπων οὕτως ἀλόγιστοί εἰσιν οἱ δι' ἐλπίδα πλειόνων ἀδήλων τὰ ἐν χερσὶν προιέμενοι. |
ἡ ἀηδών, όνος (ἀείδω) – Nachtigall | κατὰ τὸ σύνηθες – nach ihrer Gewohnheit | ὁ ἱέραξ, ακος – Habicht, Falke | ὑποτυγχἁνω (= ὑπολαμβάνω) – falle ins Wort, erwidere | ἀπόπληκτος, ον (ἀποπλήττω) – betäubt, verblüfft, dumm (stupidus)
Sententiae excerptae:Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
|
- /Grie/aisop/aisop009.php - Letzte Aktualisierung: 17.07.2024 - 15:55