Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis. |
(1,1) ἀετὸς καὶ ἀλώπηξ φιλίαν πρὸς ἀλλήλους σπεισάμενοι πλησίον ἑαυτῶν οἰκεῖν διέγνωσαν βεβαίωσιν φιλίας τὴν συνήθειαν ποιούμενοι. καὶ δὴ ὁ μὲν ἀναβὰς ἐπί τι περίμηκες δένδρον ἐνεοττοποιήσατο, ἡ δὲ εἰς τὸν ὑποκείμενον θάμνον ἔτεκεν. |
Adler und Fuchs schlossen einen Freundschaftsvertrag und beschlossennahe beieinander zu wohnen: vertrauter Umgang sollte zur Festigung der Freundschaft führen. Der eine flog nun auf einen sehr hohen Baum und baute dort seinen Horst, der andere kam in einem darunter liegenden Gebüsch nieder. |
(1,2) ἐξελθούσης δέ ποτε αὐτῆς ἐπὶ νομὴν ὁ ἀετὸς ἀπορῶν τροφῆς καταπτὰς εἰς τὸν θάμνον καὶ τὰ γεννήματα ἀναρπάσας μετὰ τῶν αὑτοῦ νεοττῶν κατεθοινήσατο. ἡ δὲ ἀλώπηξ ἐπανελθοῦσα ὡς ἔγνω τὸ πραχθέν, οὐ μᾶλλον ἐπὶ τῷ τῶν νεοττῶν θανάτῳ ἐλυπήθη, ὅσον ἐπὶ τῆς ἀμύνης· χερσαία γὰρ οὖσα πετεινὸν διώκειν ἠδυνάτει. διόπερ πόρρωθεν στᾶσα, ὃ μόνον τοῖς ἀσθενέσιν καὶ ἀδυνάτοις ὑπολείπεται, τῷ ἐχθρῷ κατηρᾶτο. | Als der Fuchs einmal auf Futtersuche gegangen war, flog der Adler aus Nahrungsmangel in das Gebüsch hinab und verspeiste zusammen mit seinen Jungen die Fuchsjungen. Als aber der Fuchs nach seiner Rückkehr erkannte, was geschehen war, trauerte er weniger über den Tod seiner Jungen als über seine Hilflosigkeit. Denn als Landtier konnte er einen Vogel nicht verfolgen. Deshalb stellte er sich, was den Schwachen und Hilflosen allein bleibt, fernab hin und fluchte seinem Feind. |
(1,3) συνέβη δὲ αὐτῷ τῆς εἰς τὴν
φιλίαν ἀσεβείας οὐκ εἰς μακρὰν δίκην ὑποσχεῖν. θυόντων γάρ
τινων αἶγα ἐπ' ἀγροῦ καταπτὰς ἀπὸ τοῦ βωμοῦ σπλάγχνον ἔμπυρον
ἀνήνεγκεν· οὗ κομισθέντος ἐπὶ τὴν καλιὰν σφοδρὸς ἐμπεσὼν ἄνεμος
ἐκ λεπτοῦ καὶ παλαιοῦ κάρφους λαμπρὰν φλόγα ἀνῆψε. καὶ διὰ
τοῦτο καταφλεχθέντες οἱ νεοττοὶ - καὶ γὰρ ἦσαν ἔτι ἀτελεῖς
οἱ πτηνοὶ - ἐπὶ τὴν γῆν κατέπεσον. καὶ ἡ ἀλώπηξ προσδραμοῦσα
ἐν ὄψει τοῦ ἀετοῦ πάντας αὐτοὺς κατέφαγεν. ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι οἱ φιλίαν παρασπονδοῦντες, κἂν τὴν τῶν ἠδικημένων ἐκφύγωσι κόλασιν, ἀλλ' οὖν γε τὴν ἐκ θεοῦ τιμωρίαν οὐ διακρούσονται. |
Der Adler musste aber bald für
seinen Frevel an der Freundschaft büßen; denn als
man auf dem Feld eine Ziege opferte, flog er herab und trug
vom Altar ein glühendes Stück Eingeweide empor.
Als er es in sein Nest gebracht hatte, entfachte ein heftiger
Windstoß aus der dünnen und alten Streu eine leuchtende
Flamme. Dadurch verbrannten die Jungen - denn sie waren noch
nicht flügge - und fielen auf die Erde. Der Fuchs lief
herbei und fraß sie vor den Augen des Adlers alle auf. Die Erzählung zeigt, dass, wer sich an der Freundschaft versündigt, auch wenn er der Bestrafung durch den Geschädigten entgeht, sich doch nicht der Strafe Gottes entziehen kann. |
σπένδω – spende, bringe ein Trankopfer dar; φιλίαν (εἰρήνην, ἀναίρεσιν)
σπένδομαι πρός τινα – schließe einen Freundschafts- (Friedens-,
Bestattungs-) Vertrag mit jdm. | διαγιγνώσκω – erkenne genau, entscheide
(mich), beschließe | νεοττοποιέω – baue ein Nest, niste |
ὁ θάμνος – Gebüsch | ὁ νεοττός (νέος) – junges Tier (bes. v.
Vögeln) | καταθοινάω – verschmause, verzehre | ἡ ἄμυνα – Abwehr,
Hilfe, Rache | χερσαῖος, (α,) ον – auf dem Land lebend | πετεινός,
ή, όν – geflügelt, fliegend | καταράομαί τινι – fluche jdm.,
verfluche jdn. | ἡ εἰς τὴν φιλίαν ἀσέβεια – der Frevel gegen die
Freundschaft | οὐκ εἰς μακράν – nicht viel später, nicht
lange danach | δίκην ὑπέχειν (διδόναι) τινός – bestraft werden,
büßen für etwas | τὸ σπλάγχνον (meist Pl. τὰ σπλάγχνα)
- (ein Stück der) Eingeweide (Herz, Lunge, Leber) | ἔμπυρος,
ον (τὸ πῦρ) – brennend, heiß | ἡ καλιά - Hütte, Scheune,
Nest | τὸ κάρφος, ους – trockenes Reisig, Stroh | ἀνάπτω – zünde
an, entfache | καταφλέγω – brenne nieder, verbrenne | παρασπονδέω
τι (πίστεις, δεξιάς, φιλίαν) – handele vertragsbrüchig gegen
etw., verletze | διακρούω – durchschlage; διακρούομαί τι – stoße
etw. von mir weg, entziehe mich einer Sache
(2) ἀετὸς καὶ ἀλώπηξ φιλίαν πρὸς ἀλλήλους ποιησάμενοι
πλησίον ἑαυτῶν οἰκεῖν διέγνωσαν, βεβαίωσιν φιλίας τὴν συνήθειαν καὶ
ἐν ταὐτῷ ἅμα εἶναι ἡγούμενοι. καὶ δὴ ὁ μὲν ἀναβὰς ἐπὶ μήκιστον δένδρον
ἐνεοττοποίησεν, ἡ δὲ εἰσελθοῦσα κάτωθεν εἰς τὸν ὑποκείμενον θάμνον
ἔτεκεν. μιᾷ οὖν τῶν ἡμερῶν ἐξελθούσης τῆς ἀλώπεκος ἐπὶ νομὴν ὁ ἀετὸς
ἀπορῶν τροφῆς καταπτὰς εἰς τὸν θάμνον καὶ τὰ γεννήματα ἁρπάσας μετὰ
τῶν ἑαυτοῦ νεοττῶν ἐθοινήσατο. ἡ δὲ ἀλώπηξ ἐπανελθοῦσα, ὡς ἔγνω τὸ
πραχθέν, οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τῷ θανάτῳ τῶν νεοττῶν ἐλυπήθη, ὅσον ἐπὶ τῆς
ἀμύνης· χερσαία γὰρ οὖσα πετεινὸν διώκειν οὐκ ἠδύνατο. διόπερ πόρρωθεν
στᾶσα, ὃ τοῖς ἀδυνάτοις καὶ ἀσθενέσι ὑπάρχει ἔργον, τὸν ἐχθρὸν κατηρᾶτο.
συνέβη οὖν ἀντὶ τῆς πολλῆς ἀγάπης μεγίστην ἔχθραν μεταξὺ ἐσχηκέναι.
θυόντων δέ τινων αἶγα ἐπ' ἀγρῷ ὁ ἀετὸς καταπτὰς μέρος τι τῆς αἰγὸς
μετὰ καὶ ἐμπύρων ἀνθράκων ἐπὶ τὴν καλιὰν ἀνήγαγεν. σφοδρὸς οὖν ἄνεμος
ἐμπνεύσας, ἐκ λεπτοῦ καὶ παλαιοῦ χόρτου οὖσα ἡ καλιά, λαμπρὰν φλόγα
ἀνήγαγεν. καταφλεχθέντες δὲ οἱ νεοττοί - καὶ γὰρ ἦσαν ἔτι πτηνοὶ ἀτελεῖς
- ἐπὶ τὴν γῆν κατέπεσον. ἡ δὲ ἀλώπηξ προσδραμοῦσα ἐν ὄψει τοῦ ἀετοῦ
πάντας αὐτοὺς κατέφαγεν. ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι οἱ φιλίαν παρασπονδοῦντες, κἂν τὴν ἐκ τῶν ἠδικημένων ἐκφύγωσι κόλασιν δι' ἀσθένειαν, ἀλλ' οὖν γε τὴν ἐκ θεοῦ τιμωρίαν οὐ διακρούσονται. (3) ἀετὸς καὶ ἀλώπηξ φιλιωθέντες πλησίον ἀλλήλων οἰκεῖν ἔγνωσαν βεβαίωσιν φιλίας ποιούμενοι τὴν συνήθειαν. ὁ μὲν οὖν ἐφ' ὑψηλοῦ δένδρου τὴν καλιὰν ἐπήξατο, ἡ δ' ἀλώπηξ ἐν τοῖς ἔγγιστα θάμνοις ἐτεκνοποιήσατο. ἐπὶ νομὴν οὖν ποτε τῆς ἀλώπεκος προελθούσης ὁ ἀετὸς τροφῆς ἀπορῶν καταπτὰς ἐπὶ τῶν θάμνων καὶ τὰ τέκνα ταύτης ἀναρπάσας ἅμα τοῖς αὐτοῦ νεοττοῖς ἐθοινήσατο. ἡ δ' ἀλώπηξ ἐπανελθοῦσα καὶ τὸ πραχθὲν μαθοῦσα οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τῷ τῶν τέκνων ἠνιάθη θανάτῳ ὅσον ἐπὶ τῷ τῆς ἀμύνης ἀπόρῳ· χερσαία γὰρ οὖσα πτηνὸν διώκειν οὐχ οἵα τε ἦν. διὸ καὶ πόρρωθεν στᾶσα, τοῦθ' ὃ καὶ τοῖς ἀδυνάτοις ἐστὶν εὔπορον, τῷ ἐχθρῷ κατηρᾶτο. οὐ πολλῷ δ' ὕστερον αἶγά τινων ἐπ' ἀγροῦ θυόντων καταπτὰς ὁ ἀετὸς μέρος τι τῶν θυμάτων σὺν ἐμπύροις ἄνθραξιν ἥρπασε κἀπὶ τὴν νεοττιὰν ἤγαγεν. ἀνέμου δὲ σφοδροῦ πνεύσαντος τηνικαῦτα καὶ φλογὸς ἀναδοθείσης οἱ ἀετιδεῖς ἄπτηνες ἔτι τυγχάνοντες ὀπτηθέντες εἰς γῆν κατέπεσον. ἡ δ' ἀλώπηξ ἐπιδραμοῦσα ἐν ὄψει τοῦ ἀετοῦ πάντας κατέφαγεν. ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἱ φιλίαν παρασπονδοῦντες, κἂν τὴν ἐκ τῶν ἠδικημένων φύγωσι τιμωρίαν, ἀλλὰ τήν γε θείαν δίκην οὐ διακρούσονται. |
Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
|