Carmina Burana

Ecce gratum

 

 

1. Ecce gratum
et optatum
ver reducit gaudia:
purpuratum
floret pratum,
sol serenet omnia.
iam iam cedant tristia!
estas redit,
nunc recedit
hiemis sevitia.

2. Iam liquescit
et decrescit
grando, nix et cetera;
bruma fugit,
et iam sugit
veris tellus ubera.
illi mens est misera,
qui nec vivit
nec lascivit
sub estatis dextera.

3. Gloriantur
et letantur
in melle dulcedinis,
qui conantur,
ut utantur
premio Cupidinis.
simus iussu Cypridis
gloriantes
et letantes
pares esse Paridis!

1. Auf, den süßen
Lenz zu grüßen,
der die Freude uns beschert:
Blumen sprießen 
auf den Wiesen,
da die Sonne wiederkehrt.Fort, was uns so sehr beschwert!
Lenz verjagte,
was uns plagte,
Winters Frost, der lang gewährt.

2. Schon entweichet
und verbleichet
Hagel, Schnee und Winterwust;
Nebel streichet,
Frühling reichet
schon der Flur die Mutterbrust.
Armer Mann, der bar der Lust
nicht sich freuet
und sich scheuet
vor des Sommers frohem Blust!

3. Alle springen
und lobsingen
in dem süßen Zauberkreis,
und sie schwingen
sich und ringen
um Cupidos Lorberrreis.
Lasst auf Cyprias Geheiß
uns begrüßen,
süß genießen
Paris' selges Paradeis!

aus: Carmina Burana. Die Gedichte des Codex Buranus, übertragen von C.Fischer... Zürich (Artemis) 1974

[ Homepage | Inhalt | Klassen | Hellas 2000 | Stilistik | Latein | Lat.Textstellen | Griechisch | Griech.Textstellen  | Varia | Mythologie | Ethik | Links | Literaturabfrage | Forum zur Homepage | Spende | Passwort | Feedback ]

Site-Suche mit Google
bottom