Carolus Ruaeus , Philadelphia MDCCCXXXII p.Ch.n.
|
Propositione et invocatione praemissis, narratio incipit a septimo Aeneae expeditionis anno, quo tempore, Troianis e Sicilia in Italiam solventibus, Iuno tempestatem excitat conciliato sibi Aeolo. Sedat tempestatem Neptunus. Naves Aeneae septem in portum Africae se recipiunt, reliquis alio disiectis. Venus apud Iovem de filii calamitate queritur. Solatur eam Iupiter, exposita Aeneae eiusque posteritatis futura felicitate. Mittitur Mercurius, qui Carthaginensium animos Troianis placabiles reddat. Venus habitu venatricis occurrit Aeneae, regionem cum Achate exploranti. Indicataque Didonis ac regionis condicione, utrumque nebula septum Carthaginem dimittit. Illic Aeneas, templum ingressus, primum in belli Troiani picturas incidit, deinde in Didonem, et in socios, quos fluctibus oppressos putaverat, Didone supplicantes. Dat se in conspectum Aeneas. A Regina benigne excipitur. Accersitur per Achatem Ascanius, cuius in locum dolo Veneris Cupido substituitur, ut Aeneae amorem Didoni inspiret. Abeunt omnes in aulam ad convivium. |
C.G.Heyne, Lipsiae MDCCC p.Ch.n.
Troia capta Aeneas, Anchisae et Veneris filius, vir singulari pietate parique fortitudine praeditus, cum erroris sui anno septimo per mare Tyrrhenum a Sicilia in Italiam navigat, immissa ab Aeolo rege ventorum, rogatu Iunonis, gravissima tempestate ad Libycum litus adpellitur (1-156) egressusque in terram septem ingenti magnitudine cervos sagittis prosternit, singulosque in singulas naves (tot enim ex dispersa classe collegerat) aequaliter distribuit: socios deinde, longis iam erroribus fatigatos, spe futurae quietis ad tolerandum quod reliquum erat laboris hortatur.(157-222) Interea Venus Aeneae sui Troianorumque causam apud Iovem agit, omniumque calamitatum illarum causam Iunoni imputat. Iupiter contra, (referata) relata fatorum serie, spe felicis posteritatis potentiaeque Romanorum, filiae dolorem consolatur.(223-304) Cuius oratione confirmata Venus locorum ignaro et explorandae regionis causa huc illuc oberranti, sese obviam praebet: navesque dispersas salvas esse nuntiat: ostenditque non procul illinc abesse Carthaginem, quam tunc in iis locis condebat Dido (305-404) Aeneas itaque matris beneficio nube cinctus, una cum Achate Carthaginem ingreditur: ubi et socios salvos reperit, et a Didone benigne excipitur. (
405-642). Venus tamen, quod neque Iunonio hospitio neque muliebri inconstantiae satis fideret, sopito in Idaliae lucis Ascanio, pro eo Cupidinem substituit, qui inter amplexus et oscula latenter reginae amorem inspirat Aeneae. (643-756).
Am Anfang
-
werden gleichsam alle epischen Formen
vorgeführt: Erzählung, Schilderung, Bild, Selbstgespräch,
Rede und Gegenrede Parallelität von menschlichem
und göttlichem Geschehen
-
sieht man Vergils Verhältnis zu
Homer sich deutlich ausprägen
-
tritt der Charakter des historisch-dramatischen
Epos zutage, das die Gegenwart in der Vergangenheit preist
und feiert (K.Büchner,
Sp.321).
|
|