τίπτε μοι τόδ' ἐμπέδως [στρ. α.
δεῖμα προστατήριον

καρδίας τερασκόπου
πωτᾶται,

οὐδ' ἀποπτύσαι δίκαν
δυσκρίτων ὀνειράτων
θάρσος εὐπειθὲς ἵ-
ζει φρενὸς φίλον θρόνον;
χρόνος δ' † ἐπεὶ
πρυμνησίων ξυνεμβολαῖς

ψαμμίας ἀκάτα † παρή-
βησεν, εὖθ' ὑπ' Ἴλιον
ὦρτο ναυβάτας στρατός.
πεύθομαι δ' ἀπ' ὀμμάτων [ἀντ. α.
νόστον, αὐτόμαρτυς ὤν·

τὸν δ' ἄνευ λύρας ὅμως
ὑμνῳδεῖ

θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων
ἐλπίδος φίλον θράσος.

σπλάγχνα δ' οὔτοι ματᾴ-
ζει, πρὸς ἐνδίκοις φρεσὶν
τελεσφόροις
δίναις κυκλούμενον κέαρ.
εὔχομαι δ' ἐξ ἐμᾶς
ἐλπίδος ψύθη πεσεῖν

ἐς τὸ μὴ τελεσφόρον.
μάλα † γάρ τοι τᾶς πολλᾶς † [στρ. β.
ὑγιείας ἀκόρεστον

τέρμα. νόσος γὰρ

γείτων ὁμότοιχος ἐρείδει,

καὶ πότμος εὐθυπορῶν
. . . . .

καὶ πρὸ μέν τι χρημάτων
κτησίων ὄκνος βαλὼν

σφενδόνας ἀπ' εὐμέτρου -
οὐκ ἔδυ πρόπας δόμος
πλησμονᾶς γέμων ἄγαν,
οὐδ' ἐπόντισε σκάφος.

νῆστιν ὤλεσεν νόσον,
τὸ δ' ἐπὶ γᾶν πεσὸν ἅπαξ [ἀντ. β.
θανάσιμον πρόπαρ ἀνδρὸς

μέλαν αἷμα τίς ἂν

πάλιν ἀγκαλέσαιτ' ἐπαείδων;

οὐδὲ τὸν ὀρθοδαῆ
τῶν φθιμένων ἀνάγειν

εἰ δὲ μὴ τεταγμένα
μοῖρα μοῖραν ἐκ θεῶν
εἶργε μὴ πλέον φέρειν,
προφθάσασα καρδία
γλῶσσαν ἂν τάδ' ἐξέχει.

νῦν δ' ὑπὸ σκότῳ βρέμει

ζωπυρουμένας φρενός.