Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis.
 
 
 
top

Titus Maccius Plautus

Rudens - Das Schiffstau


Teil I: Vs. 1-891 (1. bis 3. Akt)

 

 
vorherige Seite folgende Seite
 
 
  PERSONAE PERSONEN  
  ARKTURUS prologus
DAEMONES senex
SCEPARNIO servus
GRIPUS piscator
PLESIDIPPUS adulescens
TRACHALIO servus
PALAESTRA mulier
AMPELISCA mulier
LABRAX leno
CHARMIDES senex
PTOLEMOKRATIA sacerdos Veneris
SERVI lorarii
PISCATORES
ARKTURUS, Prologsprecher
DAEMONES, ein Greis
SCEPARNIO, sein Sklave
GRIPUS, ein Fischer, Sklave des Daemones
PLESIDIPPUS, ein Jüngling, Liebhaber der Palaestra
TRACHALIO, dessen Diener
PALAESTRA, Mädchen
AMPELISCA, Mädchen
LABRAX, ein Kuppler
CHARMIDES, Freund des Kupplers
PTOLEMOKRATIA Priesterin der Venus
KNECHTE
FISCHER
 
  SCAENA: CYRENIS SCHAUPLATZ: Bei Kyrene (Nordafrika)
rechts: Landhaus des Daemones; links: Venustempel; Hintergrund: das Meer
nach links: Stadt und Hafen; nach rechts: unbewohnte Küste.
 
  Versmaße:    
  an7 | an2 | an8 | ba1 | ba2 | ba2c | ba4 | cr2 | cr3 | cr4 | cr4c | da4 | hy | ia1 | ia2 | ia2c | ia6 | ia7 | ia8 | io2 | io3 | io4| ith | pa | rz | th | tr1 | tr2 | | tr7 | tr8 | vr |  
       
 
ARGUMENTUM
(Akrostichon)
INHALT
(eigene Übersetzung)
 
1 Reti piscator de mari extraxit vidulum,
Ubi erant erilis filiae crepundia,
Dominum ad leonem quae subrepta venerat.
Ea in clientelam suipte inprudens patris
'nen Koffer zog im Netz ein Fischer aus dem Meer,
darin den Kinderschmuck der Tochter seines Herrn,
die, einst entführt, in Diensten eines Kupplers stand.
Nichts ahnend kam sie in des eignen Vaters Schutz,
ia6
5 Naufragio eiecta devenit: cognoscitur
Suoque amico Plesidippo iungitur.
nach einem Schiffbruch angespült; sie wird erkannt
und Plesidippus, ihrem Liebhaber, vermählt.
 
 
Deutsche Übersetzung, bearbeitet nach Hertzberg und (einige Stellen) nach Schmilinsky
zu "Rudens" und "Hertzberg"