Suchergebnis zu |
Verben mit -sc-Erweiterung drücken (von einem verbum simplex oder einem nomen abgeleitet) als intransitive verba incohativa überwiegend ein Beginnen aus | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewinne den Umgang mit jdm. lieb; |
Verben mit -sc-Erweiterung drücken (von einem verbum simplex oder einem nomen abgeleitet) als intransitive verba incohativa überwiegend ein Beginnen aus | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewöhne mich an etw.; werde gewöhnt; gewinne jdn. lieb (allicuī); eigne mir an; lerne; |
Verben mit -sc-Erweiterung drücken (von einem verbum simplex oder einem nomen abgeleitet) als intransitive verba incohativa überwiegend ein Beginnen aus | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewöhne an etw.; gewöhne; |
[31] [2.Sgl. Ind. Prs. Pass.] von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewinne den Umgang mit jdm. lieb; |
[31] [2.Sgl. Ind. Prs. Pass.] von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum eigne mir an; lerne; |
[31] [2.Sgl. Ind. Prs. Pass.] von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewöhne; |
[21] Inf. Prs. Akt. von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewinne den Umgang mit jdm. lieb; |
[21] Inf. Prs. Akt. von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewöhne mich an etw.; werde gewöhnt; gewinne jdn. lieb (allicuī); eigne mir an; lerne; |
[21] Inf. Prs. Akt. von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewöhne an etw.; gewöhne; |
[70] Nom. / Akk. des Gerundiums von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewinne den Umgang mit jdm. lieb; |
[70] Nom. / Akk. des Gerundiums von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewöhne mich an etw.; werde gewöhnt; gewinne jdn. lieb (allicuī); eigne mir an; lerne; |
[70] Nom. / Akk. des Gerundiums von | assuēscere, assuēscō (adsuēscō), assuēvī, assuētum gewöhne an etw.; gewöhne; |