Neulateinische Texte

DE SORICE LIMACEM DEVORANTE

Aestate nonnumquam post prandium meridianum ad solarium me confero. Ibi in sedili cubitorio cubans vel acta diurna legendo vel cantui avium auscultando, vel paulum dormiendo me recreare soleo. Aliquando, cum oculos in rosas solarium circumcingentes conicerem, aliquod nigrum lentissime procedens humi conspexi: limacem videlicet vel - nomine Linnaeo - arion atrum. Obstupui, quod limax sole fervente latibulum reliquerat, ut alibi se occultaret. Dum dubito, cur id faceret, a quinque fere passibus tenuissimam vocem velut aviculae audivi, quae ultro citroque agitabatur. Sonu paulatim crescente et appropinquante neque avis neque aliud animal in conspectum venit. Postremo autem capitulum triangulum bestiolae inter rosas e cavo prospexit. Animal, priusquam totum e terra exierat, ex ore in rostri speciem formato non murum, ut primo opinatus eram, sed soricem esse intellexi. (Nomen soricis a susurru, quem saepe facit, ductum est.) Bestiola naribus omnia scrutante spatium ad limacem continenter minuebatur. Nihilominus casu fieri neque soricem petere limacem, qui tantusdem esset quam ipse, pro certo habebam. At sorex, simulatque animal repens attigit, subito os aperuit, ut rubra cacumina dentium emicarent. (Ex quibus distincte sequebatur, ut in subfamilia soricinarum numerandus esset, quae noctu diuque vigilarent. Cum quinque modo centimetra longus esset, "soricem minutum" esse constabat). Arion vix cornicula immiserat, cum sorex eum primoribus dentibus hamatis corripuit correptumque extemplo ad cavernam traxit. Quasi in tutela terrae praedam, quam solus ceperat - aliter ac magnae bestiae rapaces, quae una et venatum eant et praedam venaticam comedant solum quoque devoraturum esse sciebam. Soricidae enim, quarum minima suncus etruscus (duo grammata pendens) est, ut minimae ita edacissimae ex omnibus mammalibus sunt. Cottidie plus praedae devorant quam ipsae pondo valent. Haud scio, utrum idem sorex denuo venatum iret, cuius susurum sub vesperum audivi, an una ex crocidurinis noctu tantum vagantibus, quae in eadem regione habitarent. Hieme permulti sorices, quamvis sub nive vel intra solum seminibus et radicibus plantarum vescantur, fame intereunt; saepe quoque in cellis villarum, quo fugerunt, mortui inveniuntur. Accidit interdum, ut haec animalia edacissima hominibus quoque noceant. Vere ineunte nonnulli apiarii, si alvum non satis diligenter clauserunt, totam apium gentem hieme a soricibus devoratam esse animadvertunt. Ut eam rem omittam, sorices hortulanis agricolasue utilissimi sunt. Quam ob rem nostra interest, eos conservari atque vindicari Ne in ea re Etruscos Romaosque sequaniur! Ii enim sorices, quorum occentum malum omen putabant, pariter ac mures et tineas impugnabant. Horum utilitatem omnino ignorantes morsus nimis timuisse apertum est. Mirum ergo non est, si Plinius maior, ille doctissimus auctor historiae naturalis, complures herbas salutarias, quae "contra araneorum murium venenatum morsum valere" dicuntur, commemorat. Recordemur potius de Aegyptis antiquis, qui eos deae Latonae sacros esse putabant mortuosque arte medicabant atque sepeliebant. - sive quod eorum maximam utilitatem cognoverant, sive quod a felibus bestiisque rapacibus(scil. propter odorem) non devorari admirabantur! Qui soricidas in hortulo suo vivere cupit potissimum earum condiciones vitae conservare debet. Primum ei omnia insecticida, herbicida aliaeque materiae chemicae. animalia "inutillia" (quippe quibus eae vescantur) exstinguentia, non iam adhibenda sunt; deinde curandum est, ut nonnullae partes horti, ubi sorices eorumque "bestiae cibariae" versentur, inculta. iaceant aut foliis tegantur.

 

Prandium meridianum : Mittagessen - solarium : Terrasse - sedile cubitorium : Liegestuhl -acta diurna : Tageszeitung - auscultare : zuhören - limax : Wegschnecke - arion ater : schwarze Wegschnecke - obstupescere : verblüfft, erstaunt sein - latibulum : Versteck - avicula : Vögelchen - tenuis : fein, leise - ultro citroque : hin und her - capitulum : Köpfchen - triangulus : dreieckig - bestiola : Tierchen - rostrum Rüssel - sorex, cis, m. : Spitzmaus - susurrus, us Pfeifen, Pfeifgeräusch - ruber : rot - naribus scrutari : mit der Nase beschnüffeln - cacumen : Spitze - emicare : hervorleuchten, blitzen - soricidae : Spitzmäuse - soricinae : Rotzahnspitzmäuse - crocidurinae Weißzahnspitzmäuse - corniculum : Fühler, Fühlhorn - ädentes primores : Vorderzähne - hamatus : gebogen, hakenförrsig - venatum ire : auf die Jagd gehen - suncus etruscus : etrurische Wimpernspitzmaus - pondo valere wiegen – apiarius: Imker - gens apium : Bienenvolk - alvum : Bienenstock - mus araneus = sorex araneus – tinea : Motte - occentus Pfeifen (der Spitzmaus) - arte medicare : einbalsamieren - folia, n. p1. : Laub, Blätter - insectida : Insektenvernichtungsmittel : incultus iacere : verwildern - bestiae cibariae : Nahrungstiere

 

 

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab

booklooker
zvab