Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis. |
Einzelne Satzglieder | Kontrollfrage | Art des Satzgliedes |
οἱ πολῖται | wer opfert in der Frühe...? | Subjekt |
ὄρθριοι | als was für welche? in welchem Zustand? | Prädikativum |
τοῖς τῆς πόλεως θεοῖς | wem opfern die Bürger... | (Dativ-)Objekt |
τῆς πόλεως | was für Bürgern? | (Genitiv-) Attribut |
πρὸ τοῦ ναοῦ | wo opfern die Bürger...? | Orts-Adverbiale |
καλὸν βοῦν | wen oder was opfern die Bürger...? | (Akkusativ-)Objekt |
καλὸν | was für einen Stier? | (Adjektiv-) Attribut |
θύουσιν | was wird über die Bürger gesagt? | Prädikat |
ἐσάλπιγξεν |
es hat geblasen |
ἐκήρυξεν | es wurde bekannt gemacht |
ἐσήμηνε τῷ κέρατι | es erklang das Hornsignal |
ὕει |
es regnet |
ἀστράπτει | es blitzt |
βροντᾷ | es donnert |
ἔξεστιν, πάρεστιν, ἔστιν |
es ist möglich |
δεῖ, χρή |
es ist nötig |
πρέπει | es ziemt sich |
λέγουσιν, φασίν | man sagt |
νομίζουσιν, οἴονται |
man glaubt |
κρίνουσιν |
man urteilt |
καλοῦσιν | man nennt |
λέγομαι |
man sagt von mir |
ἐπαινοῦμαι | man lobt mich |
παιδευόμεθα | man erzieht uns |
ἀρετῇ εὖ ζῶμεν |
durch Tugend lebt man gut |
ῥᾳδίως μισοῦμεν, ὅντινα ἂν φοβώμεθα. | man hasst leicht, wen man fürchtet |
εἴποις ἄν, φαίης ἄν | man könnte sagen |
εἶδες ἄν |
man hätte sehen können |
ἡγἡσω ἄν | man hätte gleuben sollen |
μισεῖ τις αὐτόν | man hasst (gar mancher hasst) ihn |
εἴποι ἄν τις | man hönnte sagen |
ἐθαύμασέ τις |
man staunte |
οἴοιτό τις ἄν | man könnte glauben |
εἶναι, ὐπάρχειν | sein |
πεφυκέναι, φῦναι | sein (von Geburt, von Natur aus) |
γίγνεσθαι |
werden |
αἱρεῖσθαι, ἀποδείκνυσθαι | gewählt werden |
λέγεσθαι, καλεῖσθαι, ὀνομάζεσθαι | genannt werden |
νομίζεσθαι, κρίνεσθαι, ὑπολαμβάνεσθαι | gehalten werden für |
Sententiae excerptae:Literatur:
|