|
1.) d) ντ-Stämme (3)
|
|
Singular
|
Stamm
|
θυοντ- |
θυοντϳα- |
θυοντ- |
διδοντ- |
διδοντϳα- |
διδοντ- |
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
θύων θύοντ-ος θύοντ-ι θύοντ-α
|
θύουσ-α θυούσ-ης θυούσ-ῃ θύουσ-αν
|
θῦον θύοντ-ος θύοντ-ι θῦον
|
διδού ς διδόντ-ος διδόντ-ι διδόντ-α
|
διδοῦσ-α διδούσ-ης διδούσ-ῃ διδοῦσ-αν
|
διδόν διδόντ-ος διδόντ-ι διδόν |
|
Plural
|
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
θύοντ-ες θυόντ-ων θύου σι(ν) θύοντ-ας
|
θύουσ-αι θυουσ-ῶν θυούσ-αις θυούσ-ας
|
θύοντ-α θυόντ-ων θύου σι(ν) θύοντ-α
|
διδόντ-ες διδόντ-ων διδοῦ σι(ν) διδόντ-ας
|
vδιδοῦσ-αι διδουσ-ῶν διδούσ-αις διδούσ-ας
|
διδόντ-α διδόντ-ων διδοῦ σι(ν) διδόντ-α
|
|
1.) d) ντ-Stämme (4)
|
|
Singular
|
Stamm
|
παντ- |
παντϳα- |
παντ- |
θυσαντ- |
θυσαντϳα- |
θυσαντ- |
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
πᾶ ς παντ-ός παντ-ί πάντ-α
|
πᾶσ-α πάσ-ης πάσ-ῃ πᾶσ-αν
|
πᾶν παντ-ός παντ-ί πᾶν
|
θύσα ς θύσαντ-ος θύσαντ-ι θύσαντ-α
|
θύσασ-α θυσάσ-ης θυσάσ-ῃ θύσασ-αν
|
θῦσαν θύσαντ-ος θύσαντ-ι θῦσαν
|
|
Plural
|
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
πάντ-ες πάντ-ων πᾶ σι(ν) πάντ-ας
|
πᾶσ-αι πασ-ῶν πάσ-αις πάσ-ας
|
πάντ-α πάντ-ων πᾶ σι(ν) πάντ-α
|
θύσαντ-ες θυσάντ-ων θύσα σι(ν) θύσαντ-ας
|
θύσασ-αι θυσασ-ῶν θυσάσ-αις θυσάσ-ας
|
θύσαντ-α θυσάντ-ων θύσα σι(ν) θύσαντ-α
|
- Akzent von πάντ-ων, πᾶσι(ν) beachten!
- nach dem Muster von πᾶς gehen auch ἅπας, ἅπασα, ἅπαν und σύμπας, σύμπασα, σύμπαν
- nach dem Muster von θύσας gehen auch ἱστάς, ἱστᾶσα, ἱστάν und στάς, στᾶσα, στάν
- keine Endbetonung einsilbiger Partizipien im Gen. und Dat.: στάντ-
ος, στάντ-ι
|
2.)
a) ν-Stämme (2)
|
|
Singular
|
Stamm
|
μελαν- |
μελανϳα- |
μελαν- |
ἑν- |
σμϳα- |
ἑν- |
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
μέλα ς μέλαν-ος μέλαν-ι μέλαν-α
|
μέλαιν-α μελαίν-ης μελαίν-ῃ μέλαιν-αν
|
μέλαν μέλαν-ος μέλαν-ι μέλαν
|
εἷ ς ἑν-ός ἑν-ί ἕν-α
|
μί-α μι-ᾶς μι-ᾷ μί-αν
|
ἕν ἑσ-ός ἑσ-ί ἕν
|
|
Plural
|
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
μέλαν-ες μελάν-ων μέλα σι(ν) μέλαν-ας
|
μέλαιν-αι μελαιν-ῶν μελαίν-αις μελαίν-ας
|
μέλαν-α μελάν-ων μέλα σι(ν) μέλαν-α
|
|
- Nom.Sgl. mit Ersatzdehnung: μέλασ-ς--> μέλας, ἕσ-ς --> εἷς
- Die Stämme des Fem.: μελανϳα- --> μέλαιν-α, smja --> σμϳα- --> μί-α (cf. σμικρός )
- Der Dat Pl. ist mit der Schwundstufe gebildet: μέλν-σι(ν)
|
|
3.)
σ-Stämme
|
|
Singular
|
Stamm
|
σαφεσ- |
συνηθεσ- |
εὐκλεεσ- |
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
Vok.
|
σαφής ¦ σαφές σαφοῦς
σαφεῖ
σαφῆ ¦ σαφές σαφές
|
συνήθης ¦ σύνηθες συνήθους
συνήθει
συνήθη ¦ σύνηθες σύνηθες
|
εὐκλεής ¦ εὐκλεές εὐκλεοῦς
εὐκλεεῖ
εὐκλεᾶ ¦ εὐκλεές εὐκλεές
|
|
Plural
|
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
σαφεῖς ¦ σαφῆ σαφῶν
σαφέσι(ν)
σαφεῖς ¦ σαφῆ
|
συνήθεις ¦ συνήθη συνήθων
συνήθεσι(ν)
συνήθεις ¦ συνήθη
|
εὐκλεεῖς ¦ εὐκλεᾶ εὐκλεῶν
εὐκλεέσι(ν)
εὐκλεεῖς ¦ εὐκλεᾶ
|
|
Dual
|
N./A./V.
G./D.
|
σαφῆ σαφοῖν
|
συνήθη συνήθοιν
|
εὐκλεᾶ εὐκλοῖν
|
- Akk.Sgl. nach Vokalen auf -ᾶ: εὐκλεᾶ, ὑγιᾶ, εὐφυᾶ
- Bei nicht endbetonten Adjektiven geht der Akzent möglichst weit nach vorn.
- Adjektive auf -ήρης, -ώδης behalten ihre Tonsilbe bei: νοσώδης, νοσῶδες
- Der Akk.Pl. σαφεῖς ist analog zum Nom. Pl. gebildet.
|
|
4.)
d) υ-Stämme
|
|
Singular
|
Stamm
|
ἡδυ-, ἡδεϜ-
|
ἡδεϜϳα- |
ἡδυ-, ἡδεϜ- |
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
Vok.
|
ἡδύ-ς ἡδέ-ος ἡδε-ῖ ἡδύ-ν ἡδύ
|
ἡδεῖ-α ἡδεί-ας ἡδεί-ᾳ ἡδεῖ-αν ἡδεῖ-α
|
ἡδύ ἡδέ-ος ἡδε-ῖ ἡδύ ἡδύ
|
|
Plural
|
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
ἡδεῖς ἡδέ-ων ἡδέ-σι(ν) ἡδεῖ ς
|
ἡδεῖ-αι ἡδει-ῶν ἡδεί-αις ἡδεί-ας
|
ἡδέ-α ἡδέ-ων ἡδέ-σι(ν) ἡδέ-α
|
|
Dual
|
N./A./V.
G./D.
|
ἡδέε, ἡδεῖ ἡδέαιν
|
|
|
- Die Schwundstufe ἡδυ- findet sich im Nom., Akk, Vok. Sgl (m/n), sonst die Grundstufe ἡδεϜ-
- Kontraktion erfolgt nur zu ει. Sonst verhindert Ϝ die Kontraktion.
- Nicht endbetont sind: ἥμισυς, ἡμίσεια, ἥμισυ und θῆλυς, θήλεια, θῆλυ
- Neben πρᾷος kommt vor: πραΰς, πραεῖα, πραΰ
|
|
4.) e) μέγας, μεγάλη, μέγα
|
|
Singular
|
Stamm
|
μεγα-, μεγαλο-
|
μεγαλα- |
μεγα-, μεγαλο- |
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
Vok.
|
μέγας μεγάλου
μεγάλῳ
μέγαν
μέγας
|
μεγάλη μεγάλης
μεγάλῃ
μεγάλην
μεγάλη
|
μέγα μεγάλου
μεγάλῳ
μέγα
μέγα
|
|
Plural
|
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
|
μεγάλοι μεγάλων
μεγάλοις
μεγάλους
|
μεγάλαι μεγάλων
μεγάλαις
μεγάλας
|
μεγάλα μεγάλων
μεγάλοις
μεγάλα
|
|
4.) f) πολύς, πολλή, πολύ
|
|
Singular
|
Stamm
|
πολυ-, πολλο- |
πολλα |
πολυ-, πολλο- |
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
Vok.
|
πολύς πολλοῦ
πολλῷ
πολύν
πολύς
|
πολλή πολλῆς
πολλῇ
πολλήν
πολλή
|
πολύ πολλοῦ
πολλῷ
πολύ
πολύ
|
|
Plural
|
Nom.
Gen.
Dat.
Akk
|
πολλοί πολλῶν
πολλοῖς
πολλούς
|
πολλαί πολλῶν
πολλαῖς
πολλάς
|
πολλά πολλῶν
πολλοῖς
πολλά
|
- Die Stämme μεγα- und πολυ- finden sich nur in den Eckformen des Singulars
- Alle Formen von μέγας sind auf der zweitletzten Silbe betont.
- Alle Formen von πολύς sind endbetont.
|
Ahrens, H.L.
Anlauf, G.
Standard late Greek oder Attizismus? ..Optativgebrauch im nachklassischen Griechisch
Diss. Köln 1960
Kühner, R. / Gerth, B.
Ausführliche Grammatik der griechischen Sprache (3. Aufl. bearbeitet von F. Blass und B. Gerth)
Hannibal : Text mit Erläuterungen ; Arbeitsaufträge, Begleittexte, Stilistik und Übungen zu Grammatik und Texterschliessung. Von Hans-Joachim Glücklich und Stefan Reitzer
Griechische Dialekte, I,II.
Lexikon über die Formen der griech. Verba. Mit zwei Beilagen: Verzeichnis der Declinations- und Conjugations-Endungen; Grammatischer Schlüssel.
© 2000 - 2024 - /GrGr/GGrDekl04.php - Letzte Aktualisierung: 30.07.2021 - 09:47